Δεν έχετε συνηθίσει από εμάς κείμενα σαν αυτό. Αλλά οι νέες συνθήκες επιβάλλουν να μιλήσουμε λίγο πιο ‘έξω από τα δόντια’. Μία από εμάς, η Φωτεινή Γαϊτανλή, μίλησε...
*της Φωτεινή ΓαϊτανλήΤο 2017 ένιωσα, ίσως κι εσείς, πως έβγαλα από πάνω μου μια μάσκα με αναπνευστήρα. Κάτι δανεικό που για αρκετά χρόνια με συντήρησε όσο κρατούσε μια οικονομική, κοινωνική και εργασιακή κρίση στη χώρα μας. Είχα την τύχη και το προνόμιο να μη βρεθώ άνεργη ποτέ. Βρέθηκαν όμως πολλοί δικοί μου άνθρωποι. Και βρέθηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι της γενιάς μου που μέσα από τη δουλειά μου συναντούσα καθημερινά. Βρέθηκαν χωρίς ουσιαστικές επιλογές πέρα από την ετερο-απασχόληση, τη μαύρη εργασία, τις εξευτελιστικές αμοιβές ή μια βαλίτσα στο χέρι για το εξωτερικό.
Έσκυβα το κεφάλι όταν άκουγα ξαδέρφια, φίλους και γνωστούς να μην έχουν να πληρώσουν λογαριασμούς, να μη μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν, να υπομένουν κακούς εργοδότες, να παίρνουν μισθούς της πλάκας. Ένιωθα έως και ντροπή που δεν είχα κι εγώ τα ίδια προβλήματα. Δε μπορούσα να χαρώ το προνόμιο, γιατί ήμουν μια συντριπτική μειονότητα. Όμως έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να μην αφήσω κανέναν χωρίς μια πρακτική συμβουλή ή μια πιο απτή βοήθεια.
Το οξυγόνο που με συντήρησε (και δε με έκανε να αναζητήσω κι εγώ μια άλλη τύχη στο εξωτερικό, μια μεγαλειώδη καριέρα σαν αυτούς τους Έλληνες που βλέπουμε και θριαμβεύουν στις Αμερικές και τα Παρίσια) ήταν αυτό της ελπίδας. Πως με υπομονή, σκληρή δουλειά και προσπάθεια θα καταφέρουμε να βγούμε στην επιφάνεια και να πάρουμε μια ανάσα όλοι μαζί ως γενιά. Κι όταν αυτό έγινε δειλά-δειλά πριν 2-3 χρόνια θυμηθήκανε πάλι αρκετοί πώς είναι να παίρνεις πίσω τη ζωή σου και να την ορίζεις εσύ.
Φωτογραφία: adi goldstein / unsplash
Στα 5 χρόνια ερευνών του kariera.gr με το Ο.Π.Α αν θα μπορούσα να κρατήσω ένα μόνο στατιστικό θα ήταν εκείνο το 90% των νέων της Ελλάδας που πιστεύει πως μπορούμε πλέον μετά κρίσης να αντεπεξέλθουμε σε κάθε δυσκολία.
Διαβάζοντας λοιπόν προχθές τους New York Times να εξαίρουν τους «απείθαρχους» Έλληνες για τη στάση τους στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού, δε μπορώ να μη σκεφτώ πως τα χρόνια της κρίσης μάς έμαθαν να κολυμπάμε στα βαθιά.
Και πάνω που βγήκαμε στη στεριά, που στεγνώσαμε και καθόμασταν κάτω από λίγο ήλιο, θα πρέπει να κάνουμε όλοι μια μεγάλη βουτιά ξανά στα δύσκολα. Θα δούμε, ίσως, πάλι δικούς μας ανθρώπους να χάνουν τη δουλειά τους. Θα δούμε το εισόδημά μας να μειώνεται. Θα δούμε κακούς εργοδότες ξανά. Θα φοβηθούμε πάλι. Μόνο που τώρα ελπίζω πως θα είμαστε όλοι μαζί απέναντι σε αυτά. Ελπίζω πως πια θα μιλάμε ανοιχτά γι’ αυτά. Θα τα καταδικάζουμε όλοι μαζί. Θα βοηθάμε να ξεπεραστούν όλοι μαζί. Είτε μας αγγίζουν είτε όχι. Αν δεν είμαι άνεργη θα οφείλω να στηρίξω αυτόν που είναι. Αν έχω εισόδημα θα οφείλω να βοηθήσω αυτόν που δεν έχει. Αν έχω προνόμια θα οφείλω να τα μοιραστώ με τους λιγότερο προνομιούχους. Και ίσως, έτσι, ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουμε ό,τι έρχεται θα είναι το μόνο στοιχείο που στην παγκόσμια ιστορία έχει δείξει πως είναι το μόνο γιατρικό σε οποιαδήποτε κρίση: η αλληλεγγύη.
"Αν δεν είμαι άνεργη θα οφείλω να στηρίξω αυτόν που είναι. Αν έχω εισόδημα θα οφείλω να βοηθήσω αυτόν που δεν έχει. Αν έχω προνόμια θα οφείλω να τα μοιραστώ με τους λιγότερο προνομιούχους".
Είναι η στιγμή λοιπόν που το εγώ οφείλει να μπει στην άκρη. Που αν ο διπλανός σου δεν έχει, οφείλεις να του προσφέρεις κάτι από το δικό σου. Αν το άδικο πνίγει τους πολλούς, θα οφείλεις να το φωνάξεις κι εσύ. Αν κάποιος είναι πιο αδύναμος από εσένα θα πρέπει εσύ να είσαι ο δυνατός και για τους δύο. Για όλους.
Για τον συνάνθρωπο, για τον συνάδελφο, για τον συνεργάτη, τον υφιστάμενο, τον προϊστάμενο, τον γείτονά σου, τον άγνωστο στο δρόμο. Οφείλεις να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Γιατί ό,τι συμβαίνει είναι μεγαλύτερο από τις διακοπές που θα χάσουμε, τον υπερτροφικό εγκλεισμό και τη νετφλιξιακή αποβλάκωση.
Όταν όλο αυτό τελειώσει, αν δεν έχουμε καταλάβει πως ζούμε σε έναν κόσμο που πρέπει να απλώνουμε χέρι βοηθείας παντού ώστε να μας το απλώσουν κι εμάς, θα βρεθούμε, ακόμη κι αν κυκλοφορούμε κάποτε ξανά ελεύθεροι, μόνοι. Επικίνδυνα και χωρίς κανένα γιατρικό, μόνοι.
η Φωτεινή Γαϊτανλή είναι Διευθύντρια Επικοινωνίας & Μάρκετινγκ στο kariera gr
Κάντε μας like στο facebook
Πηγή: kariera.gr Posted by Anexartitos.Ta.Neα
Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου