Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο (Μία άνω τελεία) | Τμήμα Θεάτρου Σχολή Καλών Τεχνών Α.Π.Θ. | Κριτική Αγγέλα Μάντζιου...
Στο θέατρο Κλειώ, παρακολουθήσαμε την παράσταση «Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο» (Μία άνω τελεία), ένα ενδιαφέρον και πρωτότυπο δρώμενο. Ένα μάθημα επιστήμης, φιλοσοφίας και τέχνης, μια ανοικτή συζήτηση-διάλεξη υποκείμενη στην διαλεκτική εφαρμογή της θεατρικής έκφρασης.
Πριν αρχίσει η παράσταση, ο σκηνοθέτης απευθύνθηκε στους θεατές με μια σύντομη παρέμβαση εισαγωγής στις έννοιες -ορολογίες του θέματος της επιστήμης της Φυσικής, πάνω στις οποίες -κυρίως- βασίστηκε η ιδέα της παράστασης.
Τα διαφορετικά κείμενα που επιλέχθηκαν συνδέθηκαν με τρόπο δημιουργικό και αποτέλεσαν έναν κορμό μιας ακολουθίας που κίνησε το ενδιαφέρον των θεατών, προκαλώντας συγκίνηση και διάδραση «συμμετοχής» σε ένα πείραμα επί σκηνής, ως μια άσκηση επί χάρτου, ένα απτό τέχνασμα φανταστικής επινόησης και θεατρικού παιχνιδιού.
Τι θα συνέβαινε αν… τι συμβαίνει, «Όταν παύουμε να κατανοούμε τον κόσμο»
Εικαστικής αισθητικής ήταν η αρχή του δρώμενου, της συνθετικής παράστασης που παρακολουθήσαμε. Οι τρεις ηθοποιοί, μοιρασμένοι στην σκηνή και στο παρασκήνιο, λειτούργησαν ως σκιά και παρασκιά ενός φαινομένου. Εισήλθαν από διαφορετικές κατευθύνσεις στον χώρο, σχηματίζοντας και σχηματοποιώντας την ύλη του πειράματος. Σε έναν άδειο χώρο, τυλιγμένο σε καπνούς -σε μια πύκνωση και αραίωση της ύλης του φωτός- κύλησαν πορτοκάλια και ακούστηκαν ήχοι, έπεσαν βροχές και γράφτηκαν σε πίνακες τύποι μαθηματικών και φυσικής, έγιναν συζητήσεις και αναπαραστάσεις των φαινομένων και των διαστάσεων της ύλης. Όλα εκτυλίχθηκαν σαν παραμύθι και οδήγησαν σε ένα φανταστικό ταξίδι συμβόλων: τόπων, ιστοριών, προσώπων, διαστάσεων, τύπων…
Οι δύο ηθοποιοί (Γ. Βεργούλης – Κ. Συναπίδου), που έδρασαν στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο (Π. Οικονομέα), ρυθμίζοντας ήχους στην ροή της δράσης, με ενάργεια, φυσικότητα και χιούμορ, μας εισήγαγαν σε ένα ευρύ πεδίο της Επιστήμης και μας μετέφεραν σε ένα σημείο συχνοτήτων και διαστάσεων στον χώρο και στον χρόνο, μέσα από την σκέψη πολλών διανοητών, επιστημόνων, μυθιστοριογράφων, ποιητών, στοχαστών. Η αλληλεπίδρασή τους και η συνομιλία τους βασίστηκε στην απαιτητική εξάσκηση του συντονισμού και της συνδυαστικής ενέργειας σωμάτων, φωνών, διαθέσεων-σχέσεων.
Με τα σώματα και τις φωνές τους, σχεδόν χωρίς κανένα άλλο αντικείμενο -εκτός από τα πορτοκάλια, με το τίποτα κινητοποίησαν την φαντασία των θεατών οδηγώντας σε ένα πείραμα στοχασμού, συμμετοχής σε μια διαδικασία σκέψης, σχηματοποίησης και κατανόησης του κόσμου στον οποίον ζούμε.
Σκηνοθετικά ήταν πρωτότυπη η σύλληψη. Ο χώρος του θεάτρου αξιοποιήθηκε λειτουργικά σε μια εγγύτητα συμμετοχής και διάδρασης ηθοποιών -θεατών και έμοιαζε γεμάτος ενέργεια παρότι άδειος από σκηνικά αντικείμενα.
Τα κείμενα ξεδιπλώθηκαν συνδεδεμένα με τρόπο οργανικό και η είσοδος και η έξοδος από τον λαβύρινθο των ορίων της σκέψης, είχε κάτι ανάλαφρο, ευχάριστο και δοτικό. Η πυκνή ύλη των εννοιών που προσεγγίστηκαν όπως, άγνοια, χώρος, χρόνος, επιθυμία, σκέψη, πείραμα, απόδειξη, παράδειγμα, εφαρμογή, διάσταση, κύρια ουσία, ύλη, βραδύτητα, ερμηνεία, θέληση, εξέλιξη, αλληλεπίδραση, συμμετοχή, απουσία, ζωή, θάνατος, ανάμνηση, προέκυψαν από φιλοσοφικούς στοχασμούς, προβλήματα, ανακαλύψεις και αποδείξεις της επιστήμης, επιρροές και σχέσεις αλληλεπίδρασης, από προβληματισμούς μυθιστοριογράφων, ποιητών και άλλων συγγραφέων, ακουμπώντας σε απορίες του απλού ανθρώπου και του επιστήμονα νου, για το ποιόν και το ποσόν της ύλης των άστρων του κόσμου που μας περιβάλλει ως αίνιγμα και μυστήριο, παρουσία και απουσία, μέρος του οποίου είμαστε και εμείς στην εξελικτική πορεία του σύμπαντος.
Όλα συντελούνται ερήμην μας ή και χάρη σε μας, αενάως, σε ένα πεδίο απέραντο και περιορισμένο, ατελές και ολοκληρωμένο, διογκωμένο και συμπιεσμένο, μικρό και μεγάλο, αιώνιο και εφήμερο. Ζητώντας από μας, τα ανθρώπινα όντα, να απαντήσουμε σε καίρια ερωτήματα επιλογής και επιθυμίας ζωής στον κόσμο-στολίδι – Μια στιγμή παντού ή τα πάντα σε μια στιγμή;
«…εκεί όπου απόντες είμαστε, εκεί όπου δεν είμαστε» (σελ. 125) Τα Μέρη Όπου Δεν Είμαστε
«Αυτό το λεπτό απουσιάζω
από τη Σόφια, το Λονδίνο,
τη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα,
την Πούλα, την Ταγγέρη και την Μπολόνια,
τη Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη,
την Καζαμπλάνκα, τον Παναμά,
το Σαντιάγο, το Λοκάρνο…
Τόσα πολλά μέρη
στα οποία δεν είμαι.
Ούτε στην Ουράνια πολιτεία
ούτε στη δική μου…
Κόσμος
πυκνοκατοικημένος
με απουσίες. (σελ. 136) Χαρτογράφηση Απουσίας
GEORGI GOSPODINOV/ Εκεί όπου δεν είμαστε/ Ανθολόγηση-μετάφραση Αυγή Λίλλη/ εκδόσεις Ίκαρος
Αντί σκηνοθετικού σημειώματος:
Ίσως τα πράγματα εξελίσσονται όταν δεν καταλαβαίνουμε πια. Ίσως πάλι η εμμονή μας να καταλάβουμε είναι η ώθηση που χρειαζόμαστε. Πώς προσεγγίζουμε τελικά αυτό που δεν καταλαβαίνουμε; Μια συνάντηση με σκοπό την εξερεύνηση και την αλληλεπίδραση, που ξεκινά από την άγνοια και ίσως καταλήγει σε αυτήν.
Πηγές κειμένων:
Μπενχαμίν Λαμπατούτ – Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο (Η ιδιομορφία Σβάρτσιλντ), εκδόσεις Δώμα / Βρούσγος Ειρηναίος – Οι πεινασμένοι (Βίωμα – Σήμερα), εκδόσεις Σαιξπηρικόν / Alan Lightman – Τα όνειρα του Αϊνστάιν, εκδόσεις Κάτοπτρο / Άγιος Αυγουστίνος – Εξομολογήσεις, εκδόσεις Πατάκη / Μίλαν Κούντερα – Η βραδύτητα, εκδόσεις Εστία / Hans Magnus Enzensberger – Η ιστορία των νεφών και άλλα ποιήματα (Αστρική Επιστήμη), Εκδόσεις Πανοπτικόν / Μπερνάρ Μαρί Κολτέζ – Στη Μοναξιά των Κάμπων με Βαμβάκι – εκδόσεις Άγρα / Δημήτρης Μιχαήλ – Παραδοξολόγιον – εκδόσεις Futura / Γιώργος Σεφέρης – Σημείο Καμπής (Άρνηση), εκδόσεις Ίκαρος / Γιάννης Ευδοκιμίδης – Ο νευροβιολογικός ορίζοντας της σεφερικής «Άρνησης», περιοδικό σύναψις, τεύχος 64 / Georgi Gospodinov – Εκεί όπου δεν είμαστε – εκδόσεις Ίκαρος / Βρούσγος Ειρηναίος – Στα ενδιάμεσα, παραμύθια (Μια λύση), εκδόσεις Σαιξπηρικόν / Ζαν Μπερτράν Πονταλίς – Παράθυρα (Πλαισιώνοντας), εκδόσεις Εστία
Εικόνα αφίσας εμπνευσμένη από τον πίνακα: Several Circles, Wassily Kandinsky,1926.
Ταυτότητα παράστασης:
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Δημάρατος
Επόπτης καθηγητής: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Δραματουργία – Έρευνα κειμένων: Η ομάδα
Βοηθοί σκηνοθεσίας: Ελένη Οικονόμου, Άντυ Αντωνίου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Πηνελόπη Οικονομέα
Σκηνογραφία/Ενδυματολογία: Βίβιαν Φλιούκα
Φωτισμοί: Αδριανός Φριλίγγος
Σχεδιασμός αφίσας: Σοφία Τσιριγώτη
Σύμβουλος σκηνοθεσίας: Πάνος Δεληνικόπουλος
Επί σκηνής:
Γιώργος Βεργούλης, Κατερίνα Συναπίδου, Πηνελόπη Οικονομέα.
Πληροφορίες παράστασης:
Μέρες-ώρες: Κυριακή 9 και Δευτέρα 10 Ιουλίου 2023, στις 21:15
Τόπος: Θέατρο Κλειώ, Εγνατία 122
Τμήμα Θεάτρου
Σχολή Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.
Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο (Μία άνω τελεία) | Τμήμα Θεάτρου Σχολή Καλών Τεχνών Α.Π.Θ. | Κριτική Αγγέλα Μάντζιου
Πηγή: cityportal.gr -Posted by Anexartitos.Ta.Neα
Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here
Δημοσίευση σχολίου
.Τα σχόλια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο.
. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
. Συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια και greeklish αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές και μόνον αυτούς.
. Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
. Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
. Περισσότερα στους όρους χρήσης.. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Θέλεις να προσφέρεις ;
Κάνοντας σήμερα τη δική σας δωρεά, μας βοηθάτε να συνεχίσουμε τη λειτουργία μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου