Το «κράτος» κατασκευάζει ένα καρτέλ, το ενώνει με άλλα καρτέλ σε κρατικό επίπεδο σε περιφερειακό επίπεδο ΕΕ/ΕΟΚ, και τόσο το πάνω όσο και το κάτω άκρο αυτού του συγκεκριμένου εκτρώματος, λεηλατούν τον πληθυσμό...
Σήμερα, είναι σημαντικό να επανέλθουμε, έστω και εν συντομία, στο ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας στην Ευρώπη, το οποίο έχει επανέλθει στην επικαιρότητα.
Η ενεργειακή ασφάλεια συνδέεται άμεσα με τη διασυνοριακή ολοκλήρωση των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας. Όταν η ζήτηση σε μια περιοχή υπερβαίνει την παραγωγή, οι γειτονικές περιοχές αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, γεγονός που οδηγεί σε υψηλές τιμές ενέργειας. Αυτό συνέβη την περασμένη εβδομάδα στη Γερμανία, η οποία βρέθηκε αντιμέτωπη με διακοπές ρεύματος λόγω προβλημάτων στην παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, όπως η ηλιακή και η αιολική ενέργεια.
Στη ρίζα του προβλήματος βρίσκεται η έννοια της «Energiewende», ή ενεργειακής μετάβασης, η οποία διατυπώθηκε από την κυβέρνηση της Angela Merkel μετά το καταστροφικό περιστατικό με το τσουνάμι και τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα το 2011. Η Γερμανία, δηλώνοντας το τέλος της εποχής των ορυκτών καυσίμων, επένδυσε σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε αυτό το σχέδιο, το οποίο εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου.
Αρχικά, υπήρξε το «Desertec», ένα φιλόδοξο έργο που προηγήθηκε του Energiewende και προέβλεπε τη δημιουργία τεράστιων ηλιακών συστοιχιών στην έρημο Σαχάρα, οι οποίες θα παρείχαν φθηνή ηλεκτρική ενέργεια στην Ευρώπη. Ωστόσο, το έργο αυτό απέτυχε και δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Ακολούθησε μια εντατική προσπάθεια κατασκευής ηλιακών και αιολικών «πάρκων». Αυτά τα έργα, πέρα από το γεγονός ότι καταλαμβάνουν τεράστιες εκτάσεις καλλιεργήσιμων γαιών και προκαλούν σημαντική περιβαλλοντική επιβάρυνση κατά τη λειτουργία τους, δεν είναι σε θέση να παρέχουν σταθερή ή αξιόπιστη ενέργεια, καθώς δεν συμβάλλουν στο λεγόμενο «βασικό φορτίο» του ενεργειακού δικτύου (δηλαδή στη συνεχιζόμενη, σταθερή παροχή ηλεκτρικής ενέργειας).
Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα είναι η αναγκαία αναβάθμιση του δικτύου ενέργειας, το οποίο πρέπει να διαχειριστεί τις διακυμάνσεις στην παραγωγή ενέργειας, ειδικά από τις ανανεώσιμες πηγές, και τις αυξανόμενες απαιτήσεις για την κάλυψη της αιχμής ζήτησης. Για να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση ενέργειας, συνήθως χρησιμοποιούνται μονάδες φυσικού αερίου, οι οποίες μπορούν να ενεργοποιηθούν ή να απενεργοποιηθούν άμεσα. Επιπλέον, υπάρχει και το θέμα της αυξανόμενης επιβάρυνσης του δικτύου από τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, καθώς η μαζική μετάβαση στα ηλεκτρικά οχήματα θα προσθέσει ακόμα μεγαλύτερη πίεση στο σύστημα ενέργειας.
Υπάρχουν ένα σωρό άλλα πράγματα, αλλά το κύριο συμπέρασμα που θα μπορούσαμε να πάρουμε ως εισαγωγή είναι: σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους μέσω του κοινού/κοινόχρηστου δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, το οποίο είναι και καλό, καθώς οι βραχυπρόθεσμες αποκλίσεις μεταξύ παραγωγής και ζήτησης (που πρέπει πάντα να εξισορροπούνται) μπορούν να επιλυθούν με εισαγωγές από το εξωτερικό.
Το κακό είναι – αν αυτό γίνει ένα δομικό χαρακτηριστικό, κάτι που σίγουρα φαίνεται να συμβαίνει λόγω των καταστροφικών αποφάσεων που έλαβαν όλες οι γερμανικές κυβερνήσεις από το 2011 και μετά, τα προβλήματα για όλους θα επιδεινωθούν με την πάροδο του χρόνου. Και ο κύριος ένοχος εδώ είναι μια γιγαντιαία αποτυχία πολιτικής (η Energiewende), η οποία θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει μόνο όταν τεθεί σε εφαρμογή ένα ιεραρχικά ολοκληρωμένο, άκρως συγκεντρωτικό σύστημα. Και τώρα τα προβλήματα που δημιούργησε αυτή η πολιτική απόφαση απαιτούν -ακόμη περισσότερο συγκεντρωτισμό.
Αυτό θα αποτύχει, αν μη τι άλλο επειδή οποιοδήποτε πρόβλημα δεν μπορεί, σχεδόν εξ ορισμού, να επιλυθεί με την προσφυγή στην ίδια νοοτροπία που δημιούργησε το πρόβλημα εξ αρχής.
Η ΕΕ και η «αγορά ενέργειας™» της
Μην ξεχνάτε ότι το κύριο πρόβλημα εδώ δεν είναι η ΕΕ αυτή καθαυτή (για μια φορά), αλλά το σύστημα της «Αγοράς Ενέργειας™» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως το λεγόμενο στοιχείο της «αξιολογικής τάξης». Ακολουθεί ο de facto επίσημος ορισμός, με την ευγενική χορηγία της Wikipedia:
Η σειρά αξιοκρατίας είναι ένας τρόπος κατάταξης των διαθέσιμων πηγών ενέργειας, ιδίως της ηλεκτρικής παραγωγής, με βάση την αύξουσα σειρά της τιμής (η οποία μπορεί να αντικατοπτρίζει τη σειρά του βραχυπρόθεσμου οριακού κόστους παραγωγής τους) και μερικές φορές της ρύπανσης, μαζί με την ποσότητα της ενέργειας που θα παραχθεί. Σε ένα σύστημα κεντρικής διαχείρισης, η κατάταξη είναι τέτοια ώστε εκείνες με το χαμηλότερο οριακό κόστος να είναι οι πρώτες πηγές που τίθενται σε λειτουργία για να καλύψουν τη ζήτηση, και οι μονάδες με το υψηλότερο οριακό κόστος να είναι οι τελευταίες που τίθενται σε λειτουργία. Η κατανομή της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με αυτόν τον τρόπο, γνωστή ως οικονομική κατανομή, ελαχιστοποιεί το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Ορισμένες φορές οι μονάδες παραγωγής πρέπει να εκκινούν εκτός της σειράς αξιοκρατίας, λόγω συμφόρησης της μεταφοράς, αξιοπιστίας του συστήματος ή άλλων λόγων.
Οι βασικές πτυχές εδώ:
- «κατάταξη των διαθέσιμων πηγών ενέργειας» (δηλαδή, δεν είναι καθοδηγούμενη από την προσφορά/ζήτηση)
- «ένα κεντρικό σύστημα διαχείρισης» (δηλαδή, έλεγχος της πρόσβασης/τιμής)
- «μερικές φορές… οι μονάδες πρέπει να ξεκινούν εκτός αξιολογικής σειράς» (δηλαδή, κανόνες για σένα, αλλά όχι για μένα, κάτι που αποφασίζεται από την “κεντρική διοίκηση”).
Βασικά, αν καταλάβετε αυτές τις τρεις πτυχές, ξέρετε γιατί η «Ευρώπη» έχει πρόβλημα: οι τεχνοκράτες γράφουν κανονισμούς κατ’ απαίτηση των politicos™, τους οποίους επευφημούν οι journos™, και αν δεν συμμορφωθείς, σε σπιλώνουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, σε εκείνο το άρθρο που παρατίθεται παραπάνω από την περασμένη εβδομάδα, ανέφερα ότι οι ζώνες παραγωγής της νότιας Νορβηγίας και της Σουηδίας πλήττονται από τα ουρανοκατέβατα, σχεδόν σαν τα γερμανικά τιμολόγια κοινής ωφέλειας. Η Ebba Busch, υπουργός Ενέργειας της Σουηδίας, δήλωσε ότι είναι «θυμωμένη» με τη Γερμανία.
Η κυβέρνηση του Όσλο εξέταζε το ενδεχόμενο να μην αντικαταστήσει δύο από τα 17 καλώδια εξαγωγής που συνδέουν τη Νορβηγία με τη Δανία και τη Γερμανία- η μικρή κομμουνιστική παράταξη (Rødt) κατέθεσε μάλιστα πρόταση στο κοινοβούλιο ζητώντας μεγαλύτερες επιδοτήσεις για τους καταναλωτές.
Τα περισσότερα από αυτά που μπορείτε να διαβάσετε στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης είναι ανοησίες, και σε αυτό το θέμα. Πάρτε, π.χ., το «ρεπορτάζ™» του Bloomberg σχετικά με την «εκτίναξη των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος αναζωπυρώνει τον ενεργειακό εθνικισμό της Νορβηγίας», που είναι όσο πιο ανόητο και ηλίθιο γίνεται (υπάρχουν πολλά άλλα τέτοια άρθρα).
Το αγαπημένο μου κομμάτι BS, όμως, μας έρχεται με την ευγενική χορηγία κάποιου Robert Bryce, ο οποίος έγραψε ένα άρθρο στο Substack που, περιέργως, το αναπαρήγαγε το Wattsupwiththat:
Άλλη μια ανοδική ξηρασία έχει οδηγήσει σε εκτίναξη των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας σε όλη την Ευρώπη. Η Νορβηγία, η οποία εξάγει ενέργεια στους Ευρωπαίους γείτονές της, έχει δει αρκετά… Οι Νορβηγοί πολιτικοί υπόσχονται να αποσυναρμολογήσουν τα υποθαλάσσια καλώδια που συνδέουν το δίκτυο της Νορβηγίας με την ηπειρωτική Ευρώπη για να προστατεύσουν τους Νορβηγούς από την ταραχώδη ευρωπαϊκή αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στη Νορβηγία, η οποία προμηθεύεται το 90% της ενέργειάς της από υδροηλεκτρική ενέργεια, έφτασαν σε τιμές ρεκόρ αυτή την εβδομάδα, παρά το γεγονός ότι οι υδροηλεκτρικοί ταμιευτήρες είναι γεμάτοι.
Βλέπετε, το θέμα δεν είναι πόσο γεμάτοι είναι οι ταμιευτήρες, αλλά πού πηγαίνει η ηλεκτρική ενέργεια, και συνήθως χρησιμοποιείται κοντά στο σημείο όπου παράγεται πρώτα, δηλαδή στη νότια Νορβηγία. Αλλά δεδομένου ότι υπάρχουν επιλογές εξαγωγής και οι Γερμανοί (και οι Δανοί) εισαγωγείς είναι πρόθυμοι να πληρώσουν υψηλότατα δολάρια για την ηλεκτρική ενέργεια – τα οποία στη συνέχεια μετακυλύουν στους καταναλωτές (με προσαύξηση) – οι τιμές εκρήγνυνται εκεί. Αυτό είναι εντελώς άσχετο με την ποσότητα του νερού στους ταμιευτήρες.
Στη συνέχεια, υπάρχει η έννοια του «ενεργειακού εθνικισμού», που λέγεται ότι «αυξάνεται» -όχι. Η αριστερή/ακροαριστερή κυβέρνηση της Νορβηγίας θέσπισε ελέγχους τιμών για την ηλεκτρική ενέργεια ως απάντηση στην εκτόξευση των τιμών των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας το 2022 (επειδή… οι υψηλές τιμές για την ηλεκτρική ενέργεια είναι κακές όταν προσπαθείς να κερδίσεις εκλογές, αν μπορείτε να το πιστέψετε)- οι πελάτες με έδρα τη Νορβηγία δεν πληρώνουν «τιμές της αγοράς», και η διαφορά μεταξύ αυτών των τιμών και των μέγιστων τιμών καλύπτεται από την κυβέρνηση με χρήματα των φορολογουμένων.
Και αυτό, επίσης, είναι εντελώς άσχετο με αυτό που ισχυρίζονται τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης.
Σημειώστε ότι αυτές οι επιδοτήσεις δεν ισχύουν για τις δεύτερες κατοικίες/παραθεριστικές κατοικίες ή για τις επιχειρήσεις, γεγονός που εξηγεί πόσο αγαπητή είναι η αριστερή/ακροαριστερή κυβέρνηση στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες (κάτι που εξηγεί και τα φτωχά νούμερα συγκέντρωσης για την κυβέρνηση, παρεμπιπτόντως, οι υψηλές τιμές του ρεύματος είναι κακές όταν προσπαθείς να κερδίσεις εκλογές, αν το πιστεύετε). Αυτό είναι από ένα άρθρο του NRK που συζητά αυτά τα θέματα:
 |
Η γαλάζια γραμμή είναι η «τιμή spot», η γκρίζα γραμμή είναι η επιδότηση κατανάλωσης (strømstøtte) και η τυρκουάζ γραμμή με τα τετράγωνα είναι αυτό που πραγματικά πληρώνουν οι καταναλωτές.
Η αριστερή λεζάντα δείχνει την τιμή ανά kWh/νορβηγικές κορώνες, με τη συναλλαγματική ισοτιμία να είναι περίπου 10-11 κορώνες = 1 δολάριο ΗΠΑ.
Η παραπάνω κυβερνητική παρέμβαση (χειραγώγηση) της «Αγοράς Ενέργειας™» της ΕΕ δεν ήταν αρκετή για τους κομμουνιστές (Rødt), οι οποίοι απαίτησαν πλήρη επιδότηση της κατανάλωσης.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει καμία σχέση με τον «ενεργειακό εθνικισμό» (lol), ούτε με την επίλυση του προβλήματος, καθώς η ενεργειακή βιομηχανία της Νορβηγίας είναι ήδη εξαιρετικά συγκεντρωτική και μια de facto οικονομία διοίκησης.
Παρεμπιπτόντως, βρίσκω αυτές τις σκέψεις περί «ενεργειακού εθνικισμού» ξεκαρδιστικές πέρα από τα όρια της βλακείας, καθώς τα αιτήματα των κομμουνιστών για «εθνικοποίηση» μοιάζουν περισσότερο με στόχους σοσιαλιστικής πολιτικής πλήρους κλίμακας (αν και του σταλινικού τύπου «Σοσιαλισμός σε μια χώρα») που τα ΜΜΕ της παγκοσμιοποιημένης ελίτ, όπως το Bloomberg, χαρακτηρίζουν «εθνικισμό».
Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν μπορείς να θεραπεύσεις την ηλιθιότητα, και υποθέτω ότι αυτό είναι βασικά το μόνο που απαιτείται για να κατανοήσουμε αυτό το είδος του gaslighting.
Δύο ακόμα πράγματα εδώ:
- Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, υπάρχουν σήμερα 17 εξαγωγικά καλώδια που συνδέουν τη Νορβηγία με επτά χώρες– γιατί, λοιπόν, η σκληρά πιεσμένη αριστερή/ακροαριστερή κυβέρνηση να λέει ότι «σκέφτεται να μην αντικαταστήσει δύο» από αυτά (τα οποία, παρεμπιπτόντως, πρόκειται να παροπλιστούν λόγω λήξης της ζωής τους το 2026 ούτως ή άλλως); Είναι εύκολη πολιτική. Οι κομμουνιστές ζητούν περισσότερο «ενεργειακό εθνικισμό» (συγγνώμη, δεν μπόρεσα να αντισταθώ), οπότε και η αριστερή/ακροαριστερή κυβέρνηση παίζει αυτό το παιχνίδι. Μην ανησυχείτε, όμως, καθώς ουσιαστικά τίποτα από όσα λέει η κυβέρνηση δεν θα γίνει, αν μη τι άλλο για δύο λόγους: η επένδυση, η αδειοδότηση, η κανονιστική έγκριση κ.λπ. για την αντικατάσταση αυτών των δύο εξαγωγικών καλωδίων (παρεμπιπτόντως, κατασκευάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970)- και το φθινόπωρο του 2025 υπάρχουν εθνικές εκλογές, επομένως αυτά τα δύο πράγματα θα πρέπει να εξηγήσουν αυτή την «αναταραχή™».
- Και έπειτα υπάρχει η ζημιά στις γειτονικές σχέσεις με την υπόλοιπη ΕΕ/ΕΟΚ, και εδώ είναι που το καουτσούκ χτυπάει το δρόμο: ούτε η Νορβηγία ούτε η Σουηδία μπορούν πραγματικά να αντέξουν οικονομικά να κάνουν οτιδήποτε – καθώς η ΕΕ απλά θα συντάξει κάποια «παραβίαση σύμβασης», θα πάρει μια προσωρινή διαταγή εναντίον αυτού ή εκείνου του πράγματος που είναι εξαιρετικά σημαντικό για κάθε χώρα, και θα εκβιάσει όποιον διοικεί (sic) την κυβέρνηση στο Όσλο ή τη Στοκχόλμη να συμμορφωθεί. Ως εκ τούτου, δεν θα σας εκπλήξει το γεγονός ότι η υπουργός Ενέργειας της Σουηδίας Ebba Bush ανακάλεσε χθες τα σχόλιά της σχετικά με την οργή της για τη Γερμανία (πηγή):
Το Εργατικό Κόμμα και το Κόμμα του Κέντρου αποφάσισαν να καταργήσουν δύο διεθνή καλώδια προς τη Δανία όταν λήξουν το 2026. «Αυτό θα ήταν αρνητικό για ολόκληρη την Ευρώπη», λέει η Σουηδή υπουργός ΕνέργειαςEbba Busch:
«Θα είναι μια πλήρης καταστροφή. Θα επηρεάσει τη Σουηδία, τη Δανία, τη Νορβηγία και την Πολωνία και θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις σε ολόκληρο το ενεργειακό σύστημα της Ευρώπης», δήλωσε η Busch στο NTB.
Η Busch επισημαίνει ότι τα ενεργειακά συστήματα μεταξύ Νορβηγίας και Σουηδίας είναι σήμερα τόσο αλληλένδετα που ό,τι κάνει η μία σήμερα θα επηρεάσει την άλλη αύριο.
Καταλαβαίνετε τι εννοώ;
Νορβηγία: Τα τέλη θα αυξηθούν απότομα
Και υπάρχει και το πρόσθετο μειονέκτημα για τους απλούς ανθρώπους, όπως ανέφερε νωρίτερα σήμερα η VG:
Φόβοι για Εξέγερση κατά των Τελών του Δικτύου
Οι ιδιοκτήτες σπιτιών φοβούνται μια εξέγερση μεταξύ των Νορβηγών πελατών ηλεκτρικής ενέργειας αν τα τέλη δικτύου συνεχίσουν να αυξάνονται. Το Συμβούλιο Καταναλωτών [Forbrukerrådet] ανησυχεί επίσης για το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό για την επέκταση του δικτύου.
- Οι ιδιοκτήτες σπιτιού φοβούνται εξέγερση μεταξύ των πελατών ηλεκτρικής ενέργειας εάν τα τέλη δικτύου αυξηθούν ενώ οι εταιρείες λαμβάνουν μεγάλα μερίσματα.
- Τα νοικοκυριά πληρώνουν διπλάσια τέλη δικτύου από τη βιομηχανία και τα τέλη δικτύου θα αυξηθούν κατά μέσο όρο 25% μέχρι το 2030.
- Τόσο η Ένωση Ιδιοκτητών Ακινήτων όσο και το Συμβούλιο Καταναλωτών ζητούν να διεξαχθεί συζήτηση σχετικά με την κατανομή του βάρους για τους πελάτες ηλεκτρικής ενέργειας σε σχέση με την «πράσινη στροφή».
- Η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να αλλάξει τώρα το τρέχον μοντέλο τελών δικτύου.
Βασικά, αυτό που λέει η σημερινή, σύντομα απερχόμενη κυβέρνηση για τα καλώδια εξαγωγής είναι ένα πράγμα, ενώ περαιτέρω αυξήσεις των τιμών είναι ήδη στα βιβλία, με την επόμενη αύξηση να έρχεται την 1η Ιανουαρίου 2025 (είμαι τσαντισμένος, παρεμπιπτόντως, γιατί αν λάβω υπόψη μου τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας, τα τέλη δικτύου συχνά ξεπερνούν το κόστος της κατανάλωσης ενέργειας).
Καθώς το μερίδιο της ζήτησης των νοικοκυριών μειώνεται, η βιομηχανία, τα κέντρα δεδομένων πληροφορικής και κυρίως η επικερδής εξαγωγική δραστηριότητα «απαιτούν» όλο και περισσότερες παραγωγικές δυνατότητες, με τις εταιρείες ενέργειας να μετακυλύουν το κόστος στους καταναλωτές μέσω των τελών δικτύου, που λέγεται ότι «συνδέονται με την “πράσινη στροφή”».
Α, για να μην ξεχνάω, ακόμα και αν κάποιος τα θεωρεί όλα αυτά «άδικα» ή κάτι παρόμοιο, η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι:
Πέρυσι, τα τέλη δικτύου των νοικοκυριών ήταν διπλάσια από τα τέλη της βιομηχανίας. Εμείς πληρώσαμε το ρεκόρ των 35,6 øre/KWH, ενώ η συνήθης, μη ενεργοβόρος βιομηχανία έπρεπε να πληρώσει 17,7 øre. Κατά το τρίτο τρίμηνο, τα τέλη δικτύου των νοικοκυριών αυξήθηκαν σε 40,1 ¤.
Ακούγεται κακό, κακό, και μετά από λίγο, αλλά έχετε υπόψη σας ότι αυτό που παραλείπει το κομμάτι αυτό είναι ότι οι κατασκευαστές δεν λαμβάνουν επιδοτήσεις κατανάλωσης (strømstøtte), δηλαδή, η VG συγκρίνει πράγματα που δεν μπορούν να συγκριθούν: μπορείτε είτε να ζητήσετε επιδοτήσεις κατανάλωσης για όλους (συμπεριλαμβανομένης της μεταποίησης), κάτι που είναι και γελοία ακριβό και παράνομο σύμφωνα με τις συνθήκες ΕΟΚ της Νορβηγίας με την ΕΕ. Εναλλακτικά, μπορείτε να μειώσετε τα τέλη δικτύου για τους απλούς καταναλωτές στα επίπεδα της βιομηχανίας, αλλά τότε θα πρέπει να φύγουν και οι επιδοτήσεις κατανάλωσης, έτσι δεν είναι;
Καταραμένοι αν το κάνετε, καταραμένοι αν δεν το κάνετε. Δεν ζηλεύω τους politicos™, αλλά κάπως έκαναν αίτηση για τη δουλειά.
Η κ. «Αγορά» έχει φύγει εδώ και πολύ καιρό
Τέλος, θα πρέπει να γίνει αναφορά σε μια άλλη περίεργη πτυχή των ευρωπαϊκών ενεργειακών συστημάτων, και αυτή είναι το ελάχιστα γνωστό, αν και πολύ βρώμικο, μυστικό:
Έχουμε ήδη διαπιστώσει ότι η «Αγορά Ενέργειας™» της ΕΕ/ΕΟΚ είναι, μέσω της «αρχής της αξιοκρατίας», στην πραγματικότητα «ένα σύστημα κεντρικής διαχείρισης» με τεχνοκράτες και γραφειοκράτες που συνεργάζονται για να ωφελήσουν τις εταιρείες ενέργειας και να κοροϊδέψουν τους καταναλωτές.
Το τελευταίο κομμάτι του παζλ για να κατανοήσουμε την εντελώς f***** up φύση των πραγμάτων όπως έχουν, ωστόσο, είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι «μόνο» το «συγκεντρωτικό σύστημα διαχείρισης» στην κορυφή του «συστήματος» -αλλά ότι η «Αγορά Ενέργειας™» της ΕΕ/ΕΟΚ αποτελείται βασικά από παρόμοια συγκροτημένες «εθνικές αγορές ενέργειας™», οι οποίες, με κάθε ειλικρίνεια, θα πρέπει να αποκαλούνται ως αυτό που είναι: ένα καρτέλ που μοιάζει με μαφία.
Αυτό επιβεβαιώνεται, επιτέλους, στην πραγματικότητα από αυτό το άρθρο της VG:
Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι εταιρείες δικτύου κατέβαλαν πέρυσι 1,2 δισ. νορβηγικές κορώνες [διαιρέστε με το 10 για να καταλήξετε σε αριθμούς σε δολάρια ΗΠΑ] σε μερίσματα και 1 δισ. νορβηγικές κορώνες σε εισφορές ομίλου, ενώ 3,2 δισ. νορβηγικές κορώνες παρέμειναν στις εταιρείες. Η Νορβηγική Διεύθυνση Υδατικών Πόρων και Ενέργειας (NVE) [αυτή είναι η ρυθμιστική υπηρεσία που επιβάλλει το καρτέλ στη Νορβηγία] τονίζει ότι το ποσό που οι ιδιοκτήτες επιλέγουν να λάβουν σε μερίσματα/εισφορές ομίλου δεν επηρεάζει το ενοίκιο δικτύου των πελατών.
Το ποσό των μερισμάτων που μπορούν να πάρουν οι εταιρείες ρυθμίζεται αυστηρά, δεδομένου ότι έχουν μονοπώλιο [το βλέπετε τώρα;], αλλά οι μεγάλες επενδύσεις οδηγούν επίσης σε αύξηση των μερισμάτων, επειδή οι εταιρείες δικτύου πρέπει να έχουν μια ορισμένη απόδοση των χρημάτων που επενδύουν [το έχετε διαβάσει ποτέ αυτό σε ένα εγχειρίδιο “Οικονομία Για Αρχαρίους”;]. Το πόσο καθορίζεται από τις αρχές [σας το είπα].
Και έτσι αποκαλύπτεται η παρωδία:
- Οι εταιρείες κοινής ωφέλειας «έχουν μονοπώλιο».
- αν οι εν λόγω επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας κάνουν «μεγάλες επενδύσεις» (δαπάνες), «πρέπει να έχουν μια ορισμένη απόδοση», πράγμα που είναι παράλογο, καθώς οι ελεύθερες επιχειρήσεις μπορούν να «έχουν ορισμένη απόδοση» για τις επενδύσεις τους μόνο αν πραγματικά έχουν κέρδος
- ωστόσο, στη Νορβηγία, το ύψος των εν λόγω «αυξημένων μερισμάτων… καθορίζεται από τις αρχές», δηλαδή από τη Νορβηγική Διεύθυνση Υδατικών Πόρων και Ενέργειας.
Βασικά, η απάτη λειτουργεί ως εξής: η Νορβηγική Διεύθυνση Υδατικών Πόρων και Ενέργειας (NVE) λέει στις εταιρείες κοινής ωφέλειας να κάνουν «μεγάλες επενδύσεις» για λόγους πολιτικής (σημειώστε, παρεμπιπτόντως, ότι η NVE είναι μια «Διεύθυνση» -στην αμερικανική γλώσσα, πρόκειται για μια «Ομοσπονδιακή Επιτροπή», όπως η SEC ή η EPA- της οποίας οι επικεφαλής λαμβάνουν γιγαντιαίες αποφάσεις που τυπικά ξεπερνούν κάθε αξιωματούχο του υπουργικού συμβουλίου, αλλά, σε αντίθεση με τους τελευταίους, δεν είναι υπεύθυνοι στο κοινοβούλιο).
Λόγω των δαπανών (όσο παράλογες, αντιοικονομικές ή ανόητες κι αν είναι), οι εταιρείες κοινής ωφέλειας «πρέπει να έχουν μια ορισμένη απόδοση» για τις εν λόγω δαπάνες, η οποία εγκρίνεται από την ίδια αρχή (sic) που είπε στις εταιρείες κοινής ωφέλειας να κάνουν αυτές τις «μεγάλες επενδύσεις» εξ αρχής, τη Νορβηγική Διεύθυνση Υδατικών Πόρων και Ενέργειας.
Η ιστορία των δύο καρτέλ
Πώς είναι δυνατόν να μην θεωρείται αυτό ένα καρτέλ που θυμίζει μαφία; Φυσικά και είναι, με τον επικεφαλής της Νορβηγικής Υπηρεσίας Υδατικών Πόρων και Ενέργειας να αναλαμβάνει ρόλο επικεφαλής ή νονό (σκεφτείτε τον Marlon Brando στον ρόλο του Vito Corleone).
Αυτό το σύστημα δεν έχει καμία σχέση με τη λογοδοσία, τη δημοκρατία ή την πραγματική οικονομία.
Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι η «Αγορά Ενέργειας™» της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι στην ουσία μια διπλή απάτη, αποτελούμενη από «συγκεντρωτικά συστήματα διαχείρισης» τόσο στην κορυφή (σε επίπεδο ΕΕ) όσο και στη βάση (στα επιμέρους κράτη μέλη), θα καταλάβετε πλήρως τι συμβαίνει:
Και τα δύο συστήματα, το κεντρικό και το εθνικό, είναι αυταρχικά και λειτουργούν κάτω από μια γλώσσα που προσπαθεί να φαίνεται προοδευτική («Πράσινη Νέα Συμφωνία», «Αειφορία»), αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές αρχές της αγοράς.
Αυτό δεν έχει σημασία, γιατί ούτε το κεντρικό σύστημα (η «Αγορά Ενέργειας™» της ΕΕ) ούτε τα εθνικά συστήματα είναι προορισμένα να παράγουν κέρδη. Αντίθετα, χρηματοδοτούνται από άλλους: το πρώτο από τις πληρωμές των κρατών μελών της ΕΕ και το δεύτερο από κρατικές επιδοτήσεις.
Μαντέψτε ποιος δεν έχει καμία επιρροή στις πολιτικές αποφάσεις ούτε δικαίωμα να απαιτεί λογοδοσία.
Αναμφίβολα, είναι οι πολίτες, αγαπητοί αναγνώστες, που πληρώνουν με κάθε τρόπο, συχνά αόρατα, αυτό το οικονομικό βάρος:
- Πληρώνουμε φόρους για την περιουσία μας
- Πληρώνουμε φόρους εισοδήματος
- Πληρώνουμε φόρους για την υγειονομική περίθαλψη και την κοινωνική ασφάλιση
- Πληρώνουμε ΦΠΑ (φόρος προστιθέμενης αξίας), για κάθε προϊόν που αγοράζουμε, χρήματα που έχουν ήδη φορολογηθεί πολλές φορές.
Ωστόσο, θα υποστήριζα ότι, αν αναλύσουμε ξεχωριστά τα επιμέρους στοιχεία αυτής της εικόνας, φαίνεται να λείπει το πιο σημαντικό για την κατανόηση αυτού του χάους. Όμως, όταν τα ενώσουμε όλα, μπορούμε να δούμε καθαρά τι πραγματικά συμβαίνει:
Το «κράτος» δημιουργεί ένα καρτέλ και το συνδέει με άλλα καρτέλ σε περιφερειακό και κρατικό επίπεδο στην ΕΕ. Και τα δύο άκρα αυτού του συστήματος καταληστεύουν τους πολίτες, λέγοντας τους ότι «η Αγορά™ ξέρει καλύτερα», ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια διπλή απάτη.
Έτσι, αγαπητοί αναγνώστες, εσείς και εγώ λεηλατούμαστε και εξαντλούμαστε, προσπαθώντας απεγνωσμένα να μείνουμε τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά από τους πολιτικούς ληστές που υπόσχονται τα πάντα.
Πηγή:primenews.press/oi-energeiakes-apates-tis-evropis-kai-to-diplo-kartel-pou-elegchei-tin-agora-energeias/ -Posted by Anexartitos.Ta.Neα
Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here
Δημοσίευση σχολίου
.Τα σχόλια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο.
. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
. Συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια και greeklish αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές και μόνον αυτούς.
. Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
. Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
. Περισσότερα στους όρους χρήσης.. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου