Η απροθυμία των Ελλήνων να ξεσηκωθούν απέναντι στην παρακμή

 
Αν θέλουμε να μας διακρίνει στοιχειώδης ειλικρίνεια, κάθε φορά που αντικρίζουμε τον καθρέφτη του εθνικού αυτοπροσδιορισμού μας, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είμαστε και το πλέον… 


μάχιμο έθνος του κόσμου.


 Γράφει ο Μάνος Οικονομίδης


Υπό την έννοια ότι, στα νεώτερα χρόνια της ιστορικής διαδρομής μας, οι Έλληνες δεν έχουμε δώσει επαρκή δείγματα επαναστατικής διάθεσης και δράσης. Η «εξέγερση» απέναντι στα κακώς κείμενα και την παρακμή δεν είναι… το φόρτε μας.

Πάρτε για παράδειγμα τη διαρκή, συνεπή και σκανδαλιστική σε πολλές εκφάνσεις της, ανοχή μας απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα απολύτως ανεπαρκές.

Με ατέλειες και στρεβλώσεις εξαιτίας των οποίων η Ελλάδα οδηγήθηκε το 2010 στην κρίση από τον τελευταίο των Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός.

Αλλά και με προχωρημένη αδυναμία να εμπνεύσει και να οραματιστεί έναν αξιοπρεπή και ρεαλιστικό οδικό χάρτη εξόδου από την τρέχουσα κρίση, ακριβώς λόγω της κρίσης ταυτότητας που διακρίνει το ίδιο.

Επαναστατήσαμε ποτέ; Ξεσηκωθήκαμε; Αναζητήσαμε καλύτερους για να ψηφίσουμε; Επιβάλαμε να συμμετέχουν στο πολιτικό σύστημα καλύτεροι από όσους είχαν μέχρι σήμερα δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή μας; Φυσικά και όχι.

Πάρτε ένα δεύτερο παράδειγμα. Τα χρόνια του Μνημονίου. Τα χρόνια της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης. Τα χρόνια της απώλειας της εθνικής αξιοπρέπειας, της εθνικής αυτοδιάθεσης, της εθνικής προοπτικής για ένα καλύτερο μέλλον;

Ξεσηκωθήκαμε; Αντιδράσαμε ποτέ σοβαρά, με εξαίρεση τις πρώτες ιαχές των Αγανακτισμένων από την πλατεία Συντάγματος; Διεκδικήσαμε ανάκτηση μιας αξιοπρεπούς κανονικότητας, και όχι φυσικά επιστροφή στη σκανδαλιστική ρουτίνα της προ Μνημονίου περίοδου; Φυσικά και όχι.

Αυτοί είμαστε… Αυτή είναι η Ελλάδα, που έλεγε και ο Σημίτης, ο κεντρικός πρωταγωνιστής μιας σκανδαλώδους διακυβέρνησης, που άνοιξε το δρόμο για τη χρεοκοπία του τόπου.

Ακόμη όμως και… έτσι όπως είμαστε, καταφέρνουμε να επιβιώνουμε. Λιγότερο ή περισσότερο εύκολα. Να στεκόμαστε στα πόδια μας. Και να κερδίζουμε, έστω και αργά, επεισόδια από ένα μέλλον που φάνταζε χαμένο.

Μόνο που, κάθε φορά που πετύχαμε μια τέτοια εθνική επανεκκίνηση, κινητροδοτήσαμε μια ηθική εξέγερση. Μια εξέγερση συνείδησης, αισθητικής και κουλτούρας, που συμπαρέσυρε με θυελλώδη τρόπο το… κακό ριζικό μας.

Μια τέτοια ηθική εξέγερση έχουμε ανάγκη και σήμερα. Αν ξεκινήσουμε, θα βρούμε τον δρόμο μας. Το δρόμο προς το φως…

✉️ Κάνε εγγραφή για να λαμβάνεις περισσότερα άρθρα σαν αυτό στο email σου!


Κάντε μας like στο facebook  




 Πηγή:    http://ysterografa.gr    Posted by Anexartitos.Ta.Neα

Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here  

 
 Δημοσίευση σχολίου .  
  Τα σχόλια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. 
. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές. 
. Συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια και greeklish αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές και μόνον αυτούς.
. Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
. Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
. Περισσότερα στους όρους χρήσης.

. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.