Στις χώρες όπου οι λαοί έχουν κοντή μνήμη φαίνεται πως γίνεται πιο εύκολη η ανακύκλωση. Όχι των απορριμμάτων, αλλά των φθαρμένων υλικών ενός χρεοκοπημένου πολιτικού καρνάβαλου...
Όταν διέρρευσε, δειλά δειλά, η πιθανότητα επιστροφής της Άννας Διαμαντοπούλου στην κεντρική πολιτική σκηνή, μέσω της διεκδίκησης -μάλιστα- της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ, ήμουν σίγουρος ότι κάποιος με ιδιόρρυθμο χιούμορ αποφάσισε να την τρολάρει. Να επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος, έπειτα από δέκα χρόνια εξαφάνισης, αυτοί οι… μνημονιολάγνοι που οδήγησαν την παράταξη του Ανδρέα Παπανδρέου στο απόλυτο πολιτικό περιθώριο; Ξαφνική παλιννόστηση των «νενέκων» του σχεδίου Ανάν και των οπαδών του «Γερούν-γερά!»; Αδύνατο, σκέφτηκα. Τα ζόμπι υπάρχουν μόνο στις ταινίες…
Στην πορεία, μόλις είδα κάποια «ειδησεογραφικά sites» από αυτά τα…πρωταγωνιστικά που θεωρούνται «βαρόμετρο» για τις προθέσεις του καθεστώτος να αναπέμπουν ύμνους στη… νέα και άφθαρτη πολιτικό, η οποία μπορεί επιτέλους να φέρει φρέσκια πνοή στο καραβοτσακισμένο ΠΑΣΟΚ, άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.
Αμέσως ρώτησα τον εκδότη αυτής της εφημερίδας, τον Ιωάννη Φιλιππάκη, που, αν και νεότερος, είναι μάλλον πιο υποψιασμένος γύρω από τέτοιου είδους «συστημικές επινοήσεις».
-Είναι δυνατόν;
-Εάν εξασφαλίσει τους κατάλληλους χορηγούς… επικοινωνίας θα το δούμε και αυτό, μου είπε χαμογελώντας σαρδόνια.
Ψάχνοντας λίγο στην πορεία έμαθα ότι η Αννούλα το εννοούσε. Έβαλε και δημοσκόπο, υποψιάζομαι αυτόν τον φοβερό επαγγελματία που πάντα επιφυλάσσει μια αισιόδοξη ματιά για το ΠΑΣΟΚ (του Σημίτη…). Οι ποιοτικές μετρήσεις, μου είπαν, τη δικαίωσαν. Ήταν εξαιρετικά ενθαρρυντικές!
Η Άννα περίμενε και μια μεγάλη ποσοτική μέτρηση από το μαγειρείο του δημοσκόπου για να πειστεί ότι ολάκερος ο κόσμος της Κεντροαριστεράς αγκαλιάζει με θέρμη το εγχείρημά της. Ως διά μαγείας ο γκαλοπατζής που κόβει τον κιμά παρουσία του πελάτη άναψε το πράσινο φανάρι: Η κοινωνία ζητάει comeback Διαμαντοπούλου! Οσονούπω και επί της μικρής οθόνης…
Έτσι η Άννα, επειδή βάζει πάνω απ’ όλα την ηθική διάσταση της πολιτικής, παραιτήθηκε από την επίζηλη θέση μέλους στο διοικητικό συμβούλιο της Coca-Cola και στρατεύτηκε στον αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας.
Ωραίο, μη μου πείτε. Μια κατά γενική ομολογία αποτυχημένη της πολιτικής σκηνής, που ως μόνη λύση «εξευρωπαϊσμού» της χώρας έβλεπε την καθιέρωση της διδασκαλίας των μαθημάτων στα αγγλικά (!), έρχεται για να μας απαλλάξει από τον Μητσοτάκη. Ή μήπως όχι;
Κανονικά, πολιτικός ο οποίος έχει περάσει από επίσημα αξιώματα και καταλήγει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο διοικητικό συμβούλιο της ελληνικής Coca-Cola σίγουρα δεν έχει πιθανότητα να επιστρέψει. Έχει τελειώσει και δεν το έχει πάρει πρέφα.
Στην Ελλάδα όμως του Μωυσή Β’ όλα μπορούν να συμβούν, συμπεριλαμβανομένων νεκραναστάσεων. Κι απ’ ό,τι φαίνεται ο ηγεμών άγγιξε με το μαγικό του ραβδί την υποψηφιότητα της Αννούλας, την οποία άλλωστε είχε προτείνει και για πρόεδρο του ΟΟΣΑ, αλλά η καψερή δεν τα κατάφερε γιατί το περιβάλλον ήταν ανταγωνιστικό…
Επιστρέφει, λοιπόν, στα ενδότερα. Τώρα θα την ακολουθούν σε κάθε της βήμα όλα εκείνα τα εξαιρετικά μέσα ενημέρωσης που νυχθημερόν αποθεώνουν το αυτοκρατορικό ζεύγος της χώρας. Αίφνης η Διαμαντοπούλου προβάλλεται σαν τον ερχομό της άνοιξης που θα φέρει φρεσκάδα γιασεμιού στην προοδευτική παράταξη, σαν τον ολόγιομο Μπάτη που θα μπει από το πράσινο παράθυρο για να δροσίσει τη μουχλιασμένη «καμαρούλα μια σταλιά» ενός ιστορικού κόμματος που βρίσκεται σε περιδίνηση και αποδρομή.
Θέλετε κι άλλα τέτοια επικολυρικά; Λυπάμαι, αλλά νομίζω ότι θα τα γράψουν καλύτερα οι εντεταλμένοι. Και μη στενοχωριέστε, έχουμε δρόμο ακόμη και θα τα διαβάσετε.
Επί της ουσίας, βέβαια, τι μήνυμα κομίζει η Άννα μας; Το είπε νομίζω στο διάγγελμά της που φιλοτέχνησε με τη βοήθεια μάλλον του δαιμόνιου δημοσκόπου που ανιχνεύει τις επιθυμίες του εκλογικού σώματος: «Ανοιχτήκαμε πιο πέρα από τις δυνάμεις μας, χάσαμε το μέτρο, εμείς οι Έλληνες» είπε (και έπρεπε να ‘ρθει ο Τόμσεν για να μας ισιώσει…). Μάλιστα. Ωραίος συλλογισμός για επιφυλλίδα στην «Καθημερινή», πλην όμως στην πράσινη κάλπη δεν θα πιάσει ούτε τις ψήφους της νομαρχιακής Κοζάνης.
Επομένως τι πραγματικά γυρεύει η κυρία από τη ζωή των σύγχρονων πασόκων; Να πει κανείς ότι δεν υπάρχουν νέα πρόσωπα; Προς τιμήν της, η αείμνηστη Φώφη φρόντισε να αναδείξει αρκετά από αυτά. Ο Χρηστίδης, ο Μάντζος, ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, ακόμη κι ο παλαιότερος Κατρίνης είναι δικά της παιδιά. Διαφωνώ πλήρως με τις απόψεις τους στα περισσότερα θέματα, αλλά, δόξα τω Θεώ, αρθρώνουν μια χαρά πολιτικό λόγο. Δεν έχουν ανάγκη τη… σοφία της κυρίας Διαμαντοπούλου.
Η Αννούλα, λοιπόν, είναι βέβαιον ότι θα πατώσει, αλλά θα την κάνει τη ζημιά. Στον βαθμό που δεν την εμπόδισαν να κατέβει, αφού δημοσίως χειροκροτεί την πολιτική Μητσοτάκη, θα χαντακώσει ακόμη και αξιοπρεπείς υποψηφιότητες όπως του Παύλου Γερουλάνου, που ασκεί συνεπή αντιπολίτευση. Και ξέρετε ποιο θα είναι το κλου; Ότι στο τέλος το ασύντακτο παραστρατημένο κοπάδι θα επιστρέψει στο μαντρί του βοσκού που αμφισβητήθηκε, αλλά διαθέτει μακριά γκλίτσα. Κι ο Μητσοτάκης θα τρίβει τα χέρια γιατί θα έχει απέναντί του με φρέσκια εντολή έναν αντίπαλο του χεριού του, ένα άλλο πολιτικό ζόμπι που ούτε το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει. Η Αννούλα θα έχει επιτελέσει άξια την αποστολή της και θα μπορεί να γυρίσει θριαμβεύτρια στην Coca-Cola για να προσφέρει τις γνώσεις της…
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Ηγεσία και πατρίδα στη Μεταπολίτευση
Τον Ιούλιο του 1991 επισκέφθηκε επισήμως την Αθήνα ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους. Η απόφασή του να απευθυνθεί στην εθνική μας αντιπροσωπία αλλά και να μεταβεί στο Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού για να συναντήσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή δημιούργησε τεράστιο πονοκέφαλο κυριαρχίας στις ελληνικές Αρχές.
Στο Κοινοβούλιο η ομάδα του Μπους απαίτησε να τοποθετηθεί πάνω στο ιερό βήμα του ομιλητή ειδικό πόντιουμ που μεταφέρθηκε από τις ΗΠΑ γι’ αυτόν τον σκοπό. Η κυβέρνηση αποδέχθηκε το αίτημά του, παρά την εσωτερική αντιπαράθεση που προηγήθηκε με το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά. Ευτυχώς είχαν αφαιρεθεί από την προμετωπίδα του πόντιουμ όλα τα εμβλήματα και ο θυρεός της αμερικανικής δημοκρατίας. Ούτε ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, ούτε ο Σαρλ ντε Γκολ, ούτε ο Νικολά Σαρκοζί, στους οποίους παραχωρήθηκε τιμητικά αυτό το βήμα στον ελεύθερο βίο του ελληνικού κράτους, έκαναν ποτέ χρήση αντίστοιχης προνομίας στον ναό της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Πριν από τη μετάβασή του στο Κοινοβούλιο για την ομιλία του, την οποία παρακολούθησε από τα έδρανα του προεδρείου ο αρχηγός του κράτους (γεγονός εξαιρετικά σπάνιο, αν και το Σύνταγμα το προβλέπει), ο Μπους θέλησε να μεταβεί στην Προεδρία της Δημοκρατίας στην Ηρώδου Αττικού για να έχει ιδιαίτερες συνομιλίες με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Είναι σχετικά άγνωστο, αλλά ισχύει: Η συνάντηση αυτή κινδύνεψε να τιναχθεί στον αέρα. Οι υπηρεσίες ασφαλείας του Λευκού Οίκου είχαν την απαίτηση να ελέγξουν εξονυχιστικά, ακόμη και με ειδικά σκυλιά, τους χώρους της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αίτημα που δεν προβλέπεται από το πρωτόκολλο. Αλλά κυρίως από το αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας που πρέπει να διακατέχει κάθε Έλληνα πολιτικό ηγέτη.
Ο Καραμανλής απάντησε ότι αν η αμερικανική πλευρά επιμείνει στο αίτημα, τότε καλύτερα να ακυρωθεί η συνάντηση. Η συνάντηση βεβαίως έγινε. Και όποιος αναζητήσει τον δωδέκατο τόμο των Αρχείων Καραμανλή, όπου δημοσιεύονται τα πλήρη πρακτικά της συνάντησης, που κατέγραψε ο πανταχού παρών Πέτρος Μολυβιάτης, θα διαπιστώσει τι σημαίνει εμπειρία και διορατικότητα στην πολιτική. Ο Εθνάρχης περιγράφει στον Μπους με ακρίβεια τον μετασοβιετικό κόσμο και την πιθανότητα να γίνει αλαζονική η υπερδύναμη, απορρίπτει την περαιτέρω διεύρυνση της Ε.Ε. χωρίς εμβάθυνση και ενοποίηση, ενώ όσα είπε για τα Ελληνοτουρκικά ισχύουν ατόφια και σήμερα: Εάν η Τουρκία αποκτήσει υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα δυτικά των νησιών του βόρειου Αιγαίου, τότε η Ελλάς αποκτά αυτομάτως ζήτημα εθνικής ασφαλείας στην καρδιά του Ελληνικού Αρχιπελάγους.
Κάνω σήμερα αυτή την αναδρομή για δύο λόγους. Για να θυμίσω, πρώτον, τι σήμαινε ποιότητα ηγεσίας στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Σήμαινε αυτοπεποίθηση και εθνική αυτοκυριαρχία. Σήμαινε το να πατάς γερά στα πόδια σου. Για να αντιπαραβάλλω, δεύτερον, αυτά τα επεισόδια ασφαλείας με ένα πολύ πρόσφατο που εξελίχθηκε στον ίδιο χώρο. Στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Συνέβη τον Δεκέμβριο του 2023, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα ο πρόεδρος Ερντογάν. Τότε οι υπηρεσίες ασφαλείας του Τούρκου Προέδρου φέρεται ότι διατύπωσαν το αίτημα να γίνει έλεγχος ασφαλείας και «ρεπεράζ» στην αίθουσα διαπιστευτηρίων της προεδρίας όπου επρόκειτο να γίνει η συνάντηση προκειμένου να διαπιστώσουν οι γείτονες αν ο χώρος είναι «αρμόζων στο κύρος του προέδρου».
Η Σακελλαροπούλου στην αρχή δεν ήθελε. Της έχω κάνει σκληρή κριτική επί πολλών θεμάτων, αλλά γνωρίζω καλά ότι δεν ήθελε. Δυστυχώς γι’ αυτήν και το αξίωμά της, δεν είχε χαράξει τις απαραίτητες γραμμές με το Μέγαρο Μαξίμου και δεν υπήρχαν αποστάσεις ασφαλείας που να της επιτρέπουν το «όχι». Έτσι οι συνηθισμένοι στις επικύψεις προς τους Τούρκους προέδρους φίλοι της, που βοήθησαν καταλυτικά στην εκλογή της, άσκησαν αφόρητες πιέσεις που διπλωματικά ονομάζονται «φιλικές συστάσεις» για να διευθετηθεί το ζήτημα. Και διευθετήθηκε. Υποστηρίζεται έτσι ότι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και με την απαραίτητη διακριτικότητα οι υπηρεσίες ασφαλείας του Ερντογάν έκαναν τον έλεγχο ασφαλείας που ήθελαν στο ελληνικό Προεδρικό Μέγαρο.
Σήμερα η Πρόεδρος μετανιώνει και κάνει αυτοκριτική, αλλά είναι αργά. Η αποκάλυψη και αυτού του συμβάντος δείχνει όμως ξεκάθαρα πόσο αθόρυβα έχει προχωρήσει η φινλανδοποίηση της χώρας μας. Για πλήθος θεμάτων πριν λάβουμε αποφάσεις ρωτάμε πρώτα τους Τούρκους, οι οποίοι έχουν αποθρασυνθεί. Για να κάνουμε θαλάσσια πάρκα στην καρδιά του Αιγαίου πρέπει προηγουμένως να ρωτήσουμε τους Τούρκους. Για να κάνει δηλώσεις για την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας πρέπει να πάρουμε πάλι την άδεια από τους Τούρκους.
Για να αποχωρήσει η Δέσποινα Βανδή από συναυλία στο Τσεσμέ, στην οποία ανεμίζει η τουρκική σημαία με το πορτρέτο του σφαγέα των Ποντίων Ατατούρκ, πρέπει να πάρουμε άδεια από τους Τούρκους. Αλλιώς δεν επιτρέπεται. Για να διεκδικήσει πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός πρέπει να απολύσει τον Σέρβο προπονητή του και να προσλάβει έναν αποτυχημένο Τούρκο. Για να προαχθεί η ελληνοτουρκική φιλία πρέπει να ψηφίσουμε στον ΟΑΣΕ τον Τούρκο εμπνευστή της «Γαλάζιας πατρίδας». Αφού ψηφίσαμε προηγουμένως Τούρκο στον Διεθνή Οργανισμό Ναυτιλίας. Μέχρι και για να πάμε για ύπνο πρέπει να δούμε σε ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό του τουρκικό σίριαλ του θέρους, τη «Μπαχάρ», και τα επεισόδια με την πεθερά της. Χωρίς μάλιστα να υπάρχει αμοιβαιότητα με ελληνικά σήριαλ στην τουρκική τηλεόραση. Ε, μπάστα.
Μετά την επίκυψη που έκανε ο Γεραπετρίτης στον Ερντογάν μέσα στο Προεδρικό (αν το είχε κάνει αυτό στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, θα τον είχαν πετάξει από τα παράθυρα οι Κύπριοι αδελφοί μας) ακολουθεί πίσω του ένας ολόκληρος στρατός επωνύμων που κάνει διαρκώς επικύψεις. Μπορεί να συνεχιστεί αυτό για πολύ; Όχι, δεν μπορεί. Όλου του κόσμου τα κανάλια να έχεις μαζί σου μπουκωμένα για να δοξάζουν το σφιχταγκάλιασμα του θύτη με το θύμα, θα σου ξεφύγει μια Βανδή και θα τρέχεις. Σε αυτό το σημείο είμαστε. Ευτυχώς, δεν σκύβουν όλοι το κεφάλι για λίγες χιλιάδες τουρκικές λίρες. Σε καιρούς κυνισμού υπάρχουν απομεινάρια αξιοπρέπειας.
Σύγκρουση παρασκηνίου μεταξύ πρωθυπουργού και Προέδρου Δημοκρατίας
Τα μηνύματα που φθάνουν στο Προεδρικό Μέγαρο από το γειτονικό Μαξίμου είναι εδώ και καιρό θολά. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στις κατ ιδίαν συζητήσεις με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν έχει αναλάβει κάποια ξεκάθαρη δέσμευση απέναντι της. Εχει εξαρτήσει την ανανέωση της θητείας της και από την εξασφάλιση διακομματικής υποστήριξης. Γεγονός που την ανάγκασε να προχωρήσει την περασμένη Κυριακή σε μια δήλωση στο «Βήμα» με την οποία επιβεβαίωσε, την ίδια ακριβώς μέρα που η «Εστία της Κυριακής» κυκλοφορούσε με τίτλο «Ντύνεται στα κόκκινα η Πρόεδρος, κοινή υποψήφια ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ» ότι πράγματι αναζητά συμμαχίες στις κεντροαριστερά αντιπολίτευση. Η κυρία Σακελλαροπούλου εξίσωσε με αυτή της την δήλωση τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη με τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Το νόημα της ήταν ότι «στον Τσίπρα χρωστώ ότι έγινα Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και στον Μητσοτάκη χρωστώ ότι έγινα Πρόεδρος της Δημοκρατίας».
Τι εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις στον Μητσοτάκη;
Παρά ταύτα το κλίμα που επικρατούσε στο Προεδρικό όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν αμφίθυμο. «Τι εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις στον Μητσοτάκη;» φέρεται εξομολογήθηκε περίφροντις στον κλειστό του κύκλο ο σύντροφος της Προέδρου Παύλος Κοτσώνης. Το κλίμα της αμφιθυμίας όμως μετετράπη σε οργή αμέσως μετά την συνέντευξη του κυρίου Μητσοτακη στον ΣΚΑΙ και με αφορμή όσα δήλωσε για την προεδρική εκλογή. Απανωτές εκρήξεις της Προέδρου που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποκληθούν και μένεα κατά του πρωθυπουργού κατεγράφησαν στο ισόγειο των πάλαι ποτέ Ανακτόρων μετά τη ανάγνωση του απομαγνητοφωνημένου κειμένου της συνεντεύξεως Μητσοτάκη στην Σία Κοσιώνη. Η δήλωση αυτή που εισέφερε τέσσερα νέα δεδομένα στο γρίφο της προεδρικής εκλογικής και θα αναλύσουμε κατωτέρω έχει ως εξής:
«Γι’ αυτό δεν θα σας πω απολύτως τίποτα, για έναν λόγο μόνο. Θα ήταν θεσμικά πολύ άκομψο, γιατί αντιμετωπίζω την Προεδρία της Δημοκρατίας και την Πρόεδρο με σεβασμό, όχι μόνο ως πρόσωπο αλλά και ως θεσμό, να πω οτιδήποτε για το ζήτημα αυτό πριν λήξει η θητεία της
Και σε αυτό κι αν θα είμαι κάθετος. Δεν θέλω και δεν πρόκειται να δεχτώ να ακούσω από κανέναν βουλευτή οποιαδήποτε άποψη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, διότι αφορά αμφισβήτηση του θεσμού, όχι του προσώπου, μέχρι που να ανοίξει η συζήτηση. Η συζήτηση θα ανοίξει συντεταγμένα τον Φεβρουάριο του 2025.
Προφανώς και δεν κάθομαι εδώ σε αυτό το γραφείο να αποφασίζω μόνος μου, σέβομαι όμως απόλυτα και τη συνταγματική επιταγή η οποία περιγράφει τον ή την Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως ένα πρόσωπο το οποίο πρέπει να έχει ευρύτερη αποδοχή. Και θα σταματήσω εδώ»
. Ποια είναι αυτά τα τέσσερα νέα δεδομένα;
Πρώτον ο πρωθυπουργός μίλησε για τον ή την Πρόεδρο της Δημοκρατίας γεγονός το οποίο σημαίνει ότι ταλαντεύεται αν θα επιλέξει εκ νέου την κυρία Σακελλαροπούλου. Μπορεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι άνδρας (τον/την). Λέγεται ότι η κύρια πηγή της δυσαρέσκειας του κυρίου Μητσοτάκη για την Πρόεδρο είναι η εχθρική στάση που τήρησε απέναντι στην κυβέρνηση στο θέμα των υποκλοπών ο επιστήθιος φίλος της Πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής Απορρήτου Επικοινωνιών Χρήστος Ράμμος. Υποστηρίζεται ότι ο πρωθυπουργός «χρέωσε» στην Πρόεδρο την αποτυχία να τιθασεύσει τον παλαιό της γνώριμο από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αν και αυτό δεν ήταν στις αρμοδιότητες της.
Δεύτερον ο κύριος Μητσοτάκης προσδιόρισε ως χρόνο επιλογής του/της νέας Προέδρου το απώτατο συνταγματικό όριο του Φεβρουαρίου του 2025. Η εξάντληση του χρόνου είναι τακτική που συνήθως χρησιμοποιείται από πρωθυπουργούς όταν δεν θέλουν να ανανεώσουν την θητεία του απερχόμενου Προέδρου. Και η επιλογή της κ. Σακελλαροπούλου ανακοινώθηκε στις αρχές Ιανουαρίου του 2020. Όταν οι πρωθυπουργοί θέλουν να ανανεώσουν την θητεία του απερχόμενου/ης Προέδρου τον ενημερώνουν νωρίς και το ανακοινώνουν νωρίς. Όπως ο Κώστας Σημίτης που ανακοίνωσε την ανανέωση της θητείας του Κωστή Στεφανόπουλου τον Σεπτέμβριο του 1999 , επτά μήνες πριν την ολοκλήρωση της θητείας του.
Τρίτον, με την φράση «δεν αποφασίζω μόνος» και «τον Φεβρουάριο θα αρχίσει η συζήτηση» έστειλε το μήνυμα ότι αυτή την φορά πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψιν την άποψη της Κοινοβουλευτικής του ομάδας την οποία όμως κάλεσε να πάψει να προτείνει δημοσίως πρόσωπα και να επιλέξει την θεσμική σιωπή.
Τέταρτον σε αντίθεση με το γράμμα του νέου Συντάγματος που ο ίδιος εισηγήθηκε και ψηφίστηκε από την Βουλή το οποίο προβλέπει εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και με 151 ψήφους ο πρωθυπουργός τόνισε ότι το πρόσωπο του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να διαθέτει «ευρύτερη αποδοχή».
«Αχάριστος» ο πρωθυπουργός
Η ανάγνωση της δήλωσης του πρωθυπουργού προκάλεσε οργή, θρίψη και μελαγχολία στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας η οποία εσχάτως έχει περιορίσει τις εμφανίσεις της και τα όποια διεθνή ταξίδια της ( εκτός από ένα ταξίδι που προγραμματίζει τον Νοέμβριο στην Αυστραλία λόγω της σημασίας που έχει η χώρα για τον Ελληνισμό και για την συμμαχία ) και σχολιάζει σε κλειστό κύκλο συνομιλητών από το παρελθόν της τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη κατηγορώντας τον ευθέως για «αχαριστία». Και τούτο διότι όπως πληροφορείται η «Εστία της Κυριακής» η Πρόεδρος πιέστηκε αφόρητα από το Μέγαρο Μαξίμου και δέχθηκε αδιανόητα πράγματα τον περασμένο Δεκέμβριο προκειμένου να έχει επιτυχή έκβαση και αίσιον τέλος η επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα.
Ο θρύλος λέει ότι η τουρκική Προεδρία υπέβαλλε αίτημα να γίνει έλεγχος ασφαλείας και «ρεπεράζ» στην αίθουσα διαπιστευτηρίων όπου επρόκειτο να συναντηθούν οι δύο Πρόεδροι της Ελλάδος και της Τουρκίας διότι οι στενοί συνεργάτες του Σουλτάνου στο Παλάτι ήθελαν να διαπιστώσουν αν ο χώρος είναι «αρμόζων προς το κύρος του Προέδρου». Προφανώς είχαν αρνητικές αναμνήσεις τόσο από τον καναπέ που ο Ερνογάν άκουσε τον Προκόπη Παυλόπουλο να του λέει ότι «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους» και ότι «η Συνθήκη της Λωζάννης δεν αναθεωρείται». Προφανώς δεν ξέχασαν και τις κοφτερές ματιές των Ευζώνων στην είσοδο του Μεγάρου κατά την επίσκεψη του 2017. Ωστόσο ο έλεγχος ασφαλείας Προεδρικού Μεγάρου από αξιωματούχους ξένης χώρας ισούται με εθνική προσβολή. Γι αυτό η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην αρχή αντέστη και δεν ήθελε να αποδεχθεί το αίτημα.
Ακολούθησαν ισχυρές συστάσεις προς αυτήν από το γειτονικό Μέγαρο να αποδεχθεί το αίτημα με το επιχείρημα ότι κάτι ανάλογο θα συνέβαινε και στο γειτονικό Μαξίμου πριν την συνάντηση Μητσοτάκη Ερντογάν, έλεγχος δηλαδή και εκεί από τους άνδρες της ασφάλειας του Τούρκου Προέδρου. Άγνωστο όμως αν τελικώς συνέβη. Η Πρόεδρος υπό το κράτος των πιέσεων ότι μπορεί να τιναχθεί η επίσκεψη στον αέρα λέγεται ότι τελικώς εκάμφθη. Και όχι μόνο αυτό αλλά χρησιμοποίησε και μερικές τουρκικές λέξεις απευθυνόμενη προς τον Πρόεδρο Ερντογάν κατά την προσφώνηση της ( εκείνος δεν πρόφερε ούτε μία ελληνική).
Την ατμόσφαιρα δουλικότητος που επικράτησε σε εκείνη την επίσκεψη του Προέδρου Ερντογάν στην Αθήνα σφράγισε άλλωστε και υπέγραψε ο ίδιος ο Υπουργός Εξωρερικών Γιώργος Γεραπετρίτης με την περίφημη επίκυψη κεφαλής που έκανε στον Πρόεδρο Ερντογάν άμα τη εισόδω του στην Ηρώδου Αττικού. Για όλες αυτές τις υπηρεσίες που παρείχε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και άλλες τόσες σε θέματα που κρίνουμε προς το παρόν σκόπιμο να μην θίξουμε θεωρεί «αχάριστο» τον πρωθυπουργό η κυρία Σακελλαροπούλου.
Ενδεχόμενη πρόταση Βενιζέλου για Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Η οργή και η ανασφάλεια της Προέδρου της Δημοκρατίας για το θέμα της ανανέωσης της θητείας της η οποία άρχισε να κλιμακώνεται μετά την τελευταία συνάντηση της με τον πρωθυπουργό επιτείνεται και από μία νέα πληροφορία που περιήλθε σε γνώση της. Από τον ηγετικό πυρήνα του Μεγάρου Μαξίμου έχει αρχίσει να διακινείται η πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός μελετά σοβαρά το ενδεχόμενο να προτείνει τον Ευάγγελο Βενιζέλο για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και τούτο διότι πρώτον δύσκολα μπορεί να αρνηθεί σύμφωνα με το σκεπτικό του την υποψηφιότητα Βενιζέλου ο Αντώνης Σαμαράς. Στην ουσία θέλει να εξουδετερώσει τις φωνές για δεξιό Πρόεδρο μέσω Βενιζέλου. Δεύτερον διότι τυχόν υποψηφιότητα Βενιζέλου θα την ψήφιζε υποχρεωτικώς οιοσδήποτε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεδομένου ότι ο καθηγητής διετέλεσε Πρόεδρος του Κινήματος. Τρίτον διότι έτσι θα έμενε απολύτως συνεπής στην στρατηγική του Κέντρου. Η αλήθεια είναι ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος σχετικώς εξαφανισμένος το τελευταίο διάστημα έχει πραγματοποιήσει και πάλι μια αθόρυβη στροφή.
Την Άνοιξη του 2023 ο κύριος Βενιζέλος φέρεται ότι συναντήθηκε παρουσία τρίτου προσώπου με τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη και συζήτησαν την πιθανότητα συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον ίδιο σε περίπτωση που η ΝΔ δεν είχε αυτοδυναμία στις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική. Ήταν η εποχή που ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ασκούσε κριτική στον κύριο Μητσοτάκη για τις υποκλοπές και έριχνε γέφυρες προς τον ΣΥΡΙΖΑ με το βιβλίο του «Εκδοχές πολέμου».
Το σχέδιο απέτυχε μετά την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ από την ΝΔ του κυρίου Μητσοτάκη από τις πρώτες εκλογές. Φέτος ένα χρόνο μετά και κάτι ο κύριος Βενιζέλος άλλαξε ρεπερτόριο. Στο τελευταίο συνέδριο του «κύκλου ιδεών» επιτέθηκε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή επειδή έβγαλε την χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την στάση του στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Αντιδιέστειλε μάλιστα την στάση του με την… φρόνιμο στάση του Ανδρέα Παπανδρέου μέσα στο ΝΑΤΟ ο οποίος σύμφωνα με την άποψη Βενιζέλου δεν έθεσε σε κίνδυνο την χώρα όπως ο… Καραμανλής. Όταν εξαπέλυσε αυτή την επίθεση ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όλοι απόρησαν για το γιατί. Ο ίδιος είχε μιλήσει στο παρελθόν κολακευτικά γι αυτόν και είχε αποκαλύψει ότι ο Εθνάρχης συνέπραξε και έγραψε ουσιαστικά μαζί του τον νόμο για την απαλλοτρίωση της βασιλικής περιουσίας το 1994.
Σήμερα όλο και περισσότεροι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν το γιατί.
Πηγή: https://primenews.press/politika-zobi-chorevoun-ston-tafo-tis-metapolitefsis/ -Posted by Anexartitos.Ta.Neα
Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here
Δημοσίευση σχολίου
.Τα σχόλια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο.
. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
. Συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια και greeklish αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές και μόνον αυτούς.
. Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
. Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
. Περισσότερα στους όρους χρήσης.. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Θέλεις να προσφέρεις ;
Κάνοντας σήμερα τη δική σας δωρεά, μας βοηθάτε να συνεχίσουμε τη λειτουργία μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου