Η Ευρώπη εισέρχεται σε μια νέα εποχή μιλιταριστικής λεηλασίας, με το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να απαιτεί από τα κράτη μέλη της ΕΕ το ποσό των 800 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα πρέπει να καταβληθούν μέσα σε διάστημα τεσσάρων ετών....
Στην επικεφαλής αυτής της επιχείρησης βρίσκεται η Ursula von der Leyen, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία κατηγορείται για διαφθορά και πολιτική εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Η επίσημη δικαιολογία για αυτήν την τεράστια χρηματοδότηση είναι η «ρωσική απειλή» και η ανάγκη επανεξοπλισμού της Ευρώπης. Ωστόσο, πίσω από αυτό το αφήγημα κρύβεται μια βρώμικη και σάπια διαδικασία. Μέχρι πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν φαινόταν να διαθέτει αρκετούς πόρους για να αντιμετωπίσει τέτοιες ανάγκες, ενώ ξαφνικά ανακαλύπτονται 800 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό το ποσό δεν είναι τυχαίο, καθώς είχε προταθεί και από τον πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi, ο οποίος είχε επισημάνει ότι αν δεν υπάρξουν επενδύσεις της τάξης των 800 δισεκ. ευρώ κάθε χρόνο, η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει.
Αν και οι ηγέτες των κρατών-μελών και οι αρμόδιοι υπουργοί συμφώνησαν με το ποσό αυτό, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκφράζουν ανησυχία για το πού θα οδηγήσει αυτή η μαζική χρηματοδότηση. Η Ursula von der Leyen φαίνεται να έχει σκοπό να προχωρήσει γρήγορα στην υλοποίηση του σχεδίου, προγραμματίζοντας την ολοκλήρωσή του σε λίγες εβδομάδες, το πολύ σε έναν μήνα.
Παλιότερα, οι συζητήσεις για τις δημοσιονομικές δαπάνες της ΕΕ ήταν εξαιρετικά δύσκολες και γεμάτες αντιπαραθέσεις. Η Βόρεια Ευρώπη, συχνά επικριτική απέναντι στον Νότο, θεωρούσε τις χώρες της Μεσογείου υπερβολικά σπάταλες και ακατάλληλες για τις αυστηρές δημοσιονομικές πειθαρχίες που απαιτούνται. Ωστόσο, τώρα οι αποφάσεις λαμβάνονται με πιο επιτακτικό τρόπο, χωρίς τις συνήθεις καθυστερήσεις.
Αυτή η στροφή στις πολιτικές της ΕΕ φέρνει και άλλες δυσκολίες, όπως η ανάγκη τήρησης του «Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης», το οποίο ορίζει ότι οι χώρες που υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ σε δημοσιονομικό έλλειμμα πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά. Παρά τις αυστηρές απαιτήσεις για δημοσιονομική πειθαρχία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαίνεται να κάνει ακριβώς το αντίθετο, προχωρώντας σε δαπάνες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρές δημοσιονομικές και πολιτικές επιπτώσεις στο μέλλον.
Η Ελλάδα, η οποία πριν από δέκα χρόνια βρέθηκε στο χείλος της καταστροφής λόγω του υπέρογκου δημόσιου χρέους της, είναι σήμερα σε μια εντελώς διαφορετική θέση, αν και οι συνέπειες της κρίσης συνεχίζουν να την κατατρέχουν. Το χρέος της χώρας προς τους πιστωτές, το οποίο το 2015 ξεπερνούσε τα 350 δισ. ευρώ, ήταν η αιτία για την επιβολή των μνημονίων, τα οποία υπογράφηκαν υπό την επίβλεψη της ΕΕ. Η Ελλάδα υπήρξε το απόλυτο επίκεντρο της κρίσης και για να παραμείνει «ζωντανή», αναγκάστηκε να περιορίσει τις κοινωνικές υπηρεσίες, να ιδιωτικοποιήσει στρατηγικά περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου και να εξοφλήσει άμεσα επείγοντες λογαριασμούς, όλα αυτά ενώ βρισκόταν υπό τον ασφυκτικό έλεγχο των Βρυξελλών.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκείνη την περίοδο δεν προσέφερε ουσιαστική σωτηρία στην Ελλάδα, αλλά προστάτευε πρωτίστως τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, οι οποίες ήταν οι βασικοί δανειστές της ελληνικής οικονομίας. Αν οι γερμανικές τράπεζες δεν είχαν ανακτήσει τα κεφάλαιά τους, κινδύνευαν με άμεση κατάρρευση. Το σχέδιο «διάσωσης» της Ελλάδας ήταν στην πραγματικότητα μια πολιτική διάσωσης των τραπεζών αυτών και όχι της ίδιας της χώρας.
Σήμερα, οι χώρες της ευρωζώνης, που εξακολουθούν να φέρουν τα τραύματα από την ελληνική κρίση, έχουν περιέλθει σε μια κατάσταση όπου είναι υποχρεωμένες να στέλνουν τα οικονομικά τους στοιχεία στις Βρυξέλλες για έγκριση. Οι ποινές για παραβάσεις της δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι αυστηρές και αστρονομικές, ενώ η όλη διαδικασία εντείνει την πίεση στις εθνικές κυβερνήσεις. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία παρακολούθησε στενά τις συμφωνίες πιστωτών και μνημονίων στις χώρες που βρέθηκαν υπό την οικονομική της επιτήρηση, τώρα εφαρμόζει με πανομοιότυπο τρόπο λογιστικές και οικονομικές αλχημείες, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη νέα πρόκληση των στρατιωτικών δαπανών.
Η πρόταση της Ursula von der Leyen να χρηματοδοτηθούν οι ευρωπαϊκές χώρες για τον «επανεξοπλισμό» της Ευρώπης αποκαλύπτει μια διαφορετική ατζέντα, που δεν έχει να κάνει μόνο με την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της ΕΕ, αλλά με μια πραγματική μιλιταριστική εκμετάλλευση, στην οποία χρησιμοποιείται ο μύθος του εξωτερικού εχθρού για να δικαιολογηθούν οι αμυντικές δαπάνες. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες και την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους σε πολλές χώρες της ΕΕ, η Επιτροπή βρίσκει πόρους που είναι αδιανόητοι για τους απλούς πολίτες, εν μέρει μέσω στρατιωτικών συμβάσεων και άλλων οικονομικών κινήσεων που συχνά περνούν απαρατήρητες.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η ίδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που επιβαλλόταν στην Ελλάδα να μειώσει κάθε είδους δαπάνη και να τηρήσει αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, τώρα επιτρέπει στις χώρες της ΕΕ να υπερβούν τα όρια του χρέους και των ελλειμμάτων, αρκεί οι δαπάνες να αφορούν την αγορά όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού. Η υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνεται πλέον ολοφάνερη, καθώς η ίδια επιτρέπει υπερβολικές στρατιωτικές δαπάνες, ενώ ταυτόχρονα τιμωρεί οποιαδήποτε άλλη μορφή δημοσιονομικής «χαλάρωσης».
Σήμερα, το πανευρωπαϊκό μπλοκ, συμπεριλαμβανομένων τόσο των κρατών-μελών της Ευρωζώνης όσο και αυτών που διατηρούν τα εθνικά τους νομίσματα, έχει ελευθερία να δαπανά τα χρήματα των φορολογουμένων με πλήρη αυθαιρεσία και χωρίς περιορισμούς. Οι κανόνες του «συμφώνου σταθερότητας», οι οποίοι κάποτε όριζαν αυστηρές δημοσιονομικές πειθαρχίες για τα κράτη μέλη, έχουν πλέον ουσιαστικά ακυρωθεί και διαγραφεί, καθώς χαρακτηρίζονται «άσχετοι» με τις σύγχρονες προκλήσεις, όπως η «ρωσική επιθετικότητα», η οποία παρουσιάζεται ως υπαρξιακή απειλή για την ΕΕ.
Αυτή η νέα πορεία που χαράσσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την περιοχή σηματοδοτεί μια μεγάλη λεηλασία, η οποία μόλις έχει ξεκινήσει και παίρνει τη μορφή ενός καλοστημένου «πάρτι μιζών». Ο τομέας της παραγωγής και του εμπορίου όπλων, ένας από τους πιο κερδοφόρους τομείς παγκοσμίως, φαίνεται να αποτελεί τον κύριο άξονα αυτής της διαδικασίας. Η σύνδεση είναι άμεση: όσο περισσότερες είναι οι συγκρούσεις και οι τεχνητές απειλές, τόσο μεγαλύτερη είναι η ζήτηση για στρατιωτικά προϊόντα και όπλα. Στην Ευρώπη, η ανάγκη για «επανεξοπλισμό» φέρνει μαζί της την ευκαιρία για άμεση οικονομική εκμετάλλευση, με μεσάζοντες να εξασφαλίζουν τις πιο επικερδείς συμφωνίες για την προμήθεια όπλων, πυρομαχικών και άλλων στρατιωτικών προϊόντων.
Αυτοί οι μεσάζοντες, που διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην προμήθεια, μεταφέρουν με ευκολία τις μίζες, αποκαλώντας τις «προμήθειες» ή «παροχές για ενδιάμεσες υπηρεσίες». Πρόκειται για μια εκλεπτυσμένη μορφή διαφθοράς, όπου οι μίζες γίνονται αποδεκτές ως νόμιμες στην Ευρώπη, καθιστώντας την διαδικασία της στρατιωτικής προμήθειας ένα «παιχνίδι» το οποίο μπορεί να είναι κερδοφόρο για τις εμπλεκόμενες πλευρές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συμφωνία της Ursula von der Leyen με εταιρίες που συνδέονταν με τον σύζυγό της για την προμήθεια αναποτελεσματικών εμβολίων κατά του κορωνοϊού, γεγονός που οδήγησε σε τεράστια κέρδη, παρά τις επισημάνσεις για την αποτυχία των εμβολίων.
Αν και η ΕΕ διακηρύσσει υποτίθεται ότι προάγει τη διαφάνεια, τη δημοκρατία και την πρόοδο, οι πράξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Η «αυθεντική» δημοκρατική εικόνα που προβάλει η Ευρώπη, αποδεικνύεται τελικά ως ένα πρόσχημα για τη διάπραξη μαζικής και ατιμώρητης αρπαγής, όπου η κλίκα των Βρυξελλών λειτουργεί ως οργανωμένο έγκλημα, έτοιμο να εκβιάσει και να λεηλατήσει χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν. Οι Ρώσοι, οι οποίοι παρουσιαζόταν ως εχθρός για το 2030 ή το 2050, αποτελούν απλά ένα εργαλείο για την κατασκευή φανταστικών απειλών, που εξυπηρετούν συμφέροντα εξαιρετικά κερδοφόρα για τη διαφθορά που επικρατεί.
Εν τέλει, η πραγματική επιδίωξη πίσω από το εξαγγελθέν «επανεξοπλισμό» της Ευρώπης είναι πολύ απλή: οι ηγέτες της ΕΕ θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία για να κλέψουν, να πλουτίσουν και να χρηματοδοτήσουν μίζες. Η απίστευτη ποσότητα χρημάτων που τώρα αναζητούν – 800 δισεκατομμύρια ευρώ – δεν προορίζεται για ανάπτυξη ή κοινωνική πρόοδο, αλλά για την αγορά όπλων και την ενίσχυση των στρατιωτικών δαπανών, με σκοπό το προσωπικό και πολιτικό όφελος, σε βάρος των πολιτών της Ευρώπης.
Πηγή: primenews.press -Posted by Anexartitos.Ta.Neα
Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here
Δημοσίευση σχολίου
.Τα σχόλια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο.
. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
. Συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια και greeklish αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές και μόνον αυτούς.
. Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
. Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
. Περισσότερα στους όρους χρήσης.. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου