Η πρόσφατη αποκλιμάκωση της έντασης στη Μέση Ανατολή, με την επίτευξη μιας εύθραυστης εκεχειρίας, παρουσιάζεται από ορισμένους ως διπλωματικός θρίαμβος...
Γράφει ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Ωστόσο, πίσω από τις επίσημες δηλώσεις και τις φωτογραφίες ηγετών που ανταλλάσσουν χειραψίες, κρύβεται μια πιο σκοτεινή πραγματικότητα: η πολιτική διάσωση ενός ηγέτη που βρίσκεται αντιμέτωπος με σοβαρές κατηγορίες διαφθοράς και κοινωνική απονομιμοποίηση.
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ, βρέθηκε για ακόμη μια φορά στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής. Όχι μόνο ως διαχειριστής μιας κρίσης, αλλά και ως επωφελούμενος από αυτήν. Η στρατιωτική σύγκρουση, η διεθνής πίεση και η ανάγκη για σταθερότητα, του προσέφεραν μια σπάνια ευκαιρία: να επανατοποθετηθεί ως «ηγέτης της ειρήνης», την ώρα που στο εσωτερικό της χώρας του αντιμετωπίζει πολλαπλά μέτωπα – δικαστικά, κοινωνικά και πολιτικά.
Η Διπλή Πραγματικότητα
Η «νίκη» στη Μέση Ανατολή δεν είναι μονοσήμαντη. Για τους Παλαιστινίους, η εκεχειρία δεν συνοδεύτηκε από ουσιαστικές παραχωρήσεις ή εγγυήσεις. Για το Ισραήλ, η στρατιωτική υπεροχή δεν μεταφράζεται σε πολιτική σταθερότητα. Και για τη διεθνή κοινότητα, η διπλωματική επιτυχία συνοδεύεται από ηθικά διλήμματα: μπορεί ένας ηγέτης που κατηγορείται για κατάχρηση εξουσίας να αναδεικνύεται σε «ειρηνοποιό»;
Από τη Χάγη στο Όσλο;
Η ειρωνεία είναι εμφανής: την ώρα που διεθνείς οργανισμοί εξετάζουν την πιθανότητα παραπομπής Ισραηλινών αξιωματούχων για εγκλήματα πολέμου, κυκλοφορούν φήμες για πιθανή υποψηφιότητα του Νετανιάχου για Νόμπελ Ειρήνης. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε όχι μόνο πολιτική επιβράβευση, αλλά και επικοινωνιακή ασπίδα απέναντι στις εσωτερικές του περιπέτειες.
Ηθική ή Ρεαλισμός;
Η διεθνής πολιτική σπάνια κινείται με γνώμονα την ηθική. Όμως η περίπτωση της Μέσης Ανατολής θέτει ένα κρίσιμο ερώτημα: μπορεί η ειρήνη να οικοδομηθεί πάνω σε θεμέλια πολιτικής σκοπιμότητας και προσωπικής επιβίωσης; Ή μήπως, ακόμη κι έτσι, κάθε βήμα προς την αποκλιμάκωση αξίζει να στηριχθεί, ανεξαρτήτως του ποιος το κάνει;
Εκεχειρία ή Επικοινωνιακό Κεφάλαιο
Η πρόσφατη εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, που ανακοινώθηκε στις 25 Ιουνίου από τον πρόεδρο Τραμπ, παρουσιάστηκε ως διπλωματική επιτυχία και «αποκατάσταση της σταθερότητας» στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη. Η στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ, με στοχευμένα πλήγματα σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, δεν εξάλειψε την απειλή — απλώς την ανέστειλε προσωρινά.
Ο Νετανιάχου, σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα, μίλησε για «ιστορική νίκη» και «παράθυρο ευκαιρίας για νέες ειρηνευτικές συμφωνίες». Την ίδια στιγμή, η διεθνής κοινότητα παραμένει διχασμένη: από τη μία, η πιθανότητα διεύρυνσης των Συμφωνιών του Αβραάμ· από την άλλη, η αμηχανία απέναντι σε έναν ηγέτη που βρίσκεται υπό διερεύνηση για εγκλήματα πολέμου.
Η ειρήνη, λοιπόν, δεν είναι πάντα προϊόν ηθικής υπεροχής. Μπορεί να είναι και εργαλείο πολιτικής επιβίωσης. Και αυτό είναι ίσως το πιο ανησυχητικό δίδαγμα της μεταμοντέρνας διπλωματίας στη Μέση Ανατολή.
του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου
newsroom του -Posted by Anexartitos.Ta.Neα
Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here
Δημοσίευση σχολίου
.Τα σχόλια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο.
. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
. Συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια και greeklish αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές και μόνον αυτούς.
. Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
. Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
. Περισσότερα στους όρους χρήσης.. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου