Τις τελευταίες ημέρες, η Αθήνα βρέθηκε στο επίκεντρο έντονου πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου, έπειτα από τις περιπολίες μελών της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας στο ιστορικό κέντρο της πόλης, με μαύρες μπλούζες και παλαιστινιακές σημαίες...
της Σοφία Παπανδρέου
Η δράση τους, που είχε στόχο τον «εκφοβισμό Ισραηλινών τουριστών», προκάλεσε πληθώρα αντιδράσεων, ενώ άρθρο γνώμης στο έκανε λόγο για «αριστερούς Χρυσαυγίτες» και για ανοχή του κράτους μέσω του πρώην υπουργού Χρυσοχοΐδη.
Περιπολίες και Πολιτική Σημασιοδότηση
Τα μέλη του Ρουβίκωνα δήλωσαν ότι «οι δρόμοι ανήκουν στους αλληλέγγυους, όχι στους δολοφόνους», υπονοώντας την παρουσία τουριστών από το Ισραήλ.
Το συνέκρινε τις πρακτικές με τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, καταγγέλλοντας απουσία αστυνομικής επέμβασης.
Η ρητορική της σύγκρισης προκάλεσε έντονο δημόσιο διάλογο για τη χρήση πολιτικά φορτισμένων όρων, τα όρια του ακτιβισμού και την πολιτική ερμηνεία της δημόσιας τάξης.
Τι δηλώνει ο Ρουβίκωνας
Η ομάδα υποστηρίζει ότι δεν στοχοποιεί «Εβραίους ως ταυτότητα», αλλά καταγγέλλει το κράτος του Ισραήλ για γεωπολιτικά και πολεμικά εγκλήματα.
Μέσα από αναρτήσεις στο και τη δική τους ιστοσελίδα, καταγγέλλουν τον ισραηλινό στρατό, τον τουρισμό πολυτελείας στην Ελλάδα και τη γεωπολιτική συνέργεια ελληνικών αρχών με το Ισραήλ.
Δηλώνουν «αντιεξουσιαστές» και προτάσσουν την αλληλεγγύη στους Παλαιστινίους και στους Εβραίους που αντιστέκονται στην κατοχή.
Η αντίδραση Χρυσοχοΐδη
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει καταγγείλει παλαιότερα τη δράση του Ρουβίκωνα ως μορφή τρομοκρατίας και έχει δηλώσει ότι «η ανοχή τελείωσε».
Ωστόσο, η απουσία αστυνομικής επέμβασης στις πρόσφατες περιπολίες οδήγησε σε πολιτική κριτική περί παθητικότητας των αρχών.
Το άρθρο στο Liberal τον παρουσιάζει ως συνυπεύθυνο για την «ανοχή» σε πρακτικές εκφοβισμού, χωρίς ωστόσο επίσημες αντιδράσεις από το Υπουργείο.
Πολιτική και Κοινωνική Ανάλυση
Η σύγκριση με τη Χρυσή Αυγή είναι ρητορικά φορτισμένη και ενδεχομένως επικίνδυνη, καθώς ταυτίζει ιδεολογικά αντίθετες πρακτικές.
Ο Ρουβίκωνας λειτουργεί στα όρια ακτιβισμού και παραβατικότητας, με επιλεκτική κοινωνική αποδοχή και καταγγελίες από κράτος και αντιπολίτευση.
Το ζήτημα αγγίζει ευαίσθητες εθνικές και θρησκευτικές γραμμές, γι’ αυτό απαιτείται νηφάλια δημόσια συζήτηση, χωρίς γενικεύσεις ή πολιτικές ακρότητες.
Η παρουσία ακτιβιστών στους δρόμους με στόχο «παρατήρηση» και «περιφρούρηση» — είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά — υπονομεύει τη δημοκρατική ουδετερότητα του δημόσιου χώρου. Όταν ο πολιτικός ακτιβισμός μετατρέπεται σε απόπειρα ελέγχου και εκφοβισμού, οφείλουμε να θέτουμε αυστηρά όρια, ανεξαρτήτως ιδεολογίας.
Ο όρος «αριστεροί Χρυσαυγίτες» μπορεί να είναι ρητορικά εντυπωσιακός, αλλά αν θέλουμε να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, χρειάζεται ουσία και ισονομία — όχι συνθήματα.
Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό Λαό — Σεβασμός και Δικαιοσύνη για τους Εβραίους
Η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό αποτελεί εδώ και δεκαετίες σύμβολο ανθρώπινης αντίστασης απέναντι στη βία, την κατοχή και την γεωπολιτική αδικία. Οι πολίτες που εκφράζουν αυτή την αλληλεγγύη έχουν στόχο να αναδείξουν το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση, στην ασφάλεια και στην ειρηνική συμβίωση — έξω από στρατιωτικές επεμβάσεις και εθνοτικές διακρίσεις.
Ωστόσο, η στήριξη προς έναν λαό δεν μπορεί και δεν πρέπει να οδηγεί σε στοχοποίηση ανθρώπων άλλης ταυτότητας, ειδικά όταν πρόκειται για τουρίστες, επισκέπτες ή πολίτες που δεν φέρουν ευθύνη για κρατικές πράξεις. Η παρουσία Εβραίων τουριστών στην Αθήνα είναι κομμάτι της πολυπολιτισμικής ζωής της πόλης, και η ασφαλής, αξιοπρεπής φιλοξενία τους είναι υποχρέωση κάθε δημοκρατικής κοινωνίας.
Η αλληλεγγύη δεν είναι μίσος. Δεν είναι επίβλεψη ούτε έλεγχος. Είναι πολιτισμική ενσυναίσθηση: η ικανότητα να υπερασπίζεσαι τον αδικημένο, χωρίς να δημιουργείς νέους στόχους αδικίας.
Η Αθήνα μπορεί — και πρέπει — να είναι πόλη αλληλεγγύης και ανεκτικότητας, όπου η πολιτική δράση δεν μετατρέπεται σε σκιές επιβολής. Ο Παλαιστίνιος και ο Εβραίος επισκέπτης πρέπει να μπορούν να περπατούν δίπλα-δίπλα στο Μοναστηράκι, ως άνθρωποι, μακριά από κάθε ταυτότητα που τους μετατρέπει σε σύμβολα σύγκρουσης.
Η ειρήνη αρχίζει όταν το πρόσωπο αντικαθιστά την ταυτότητα — και η πόλη γίνεται κοινός χώρος, όχι πεδίο ιδεολογικών περιπολιών.
Ακτιβισμός και Γεωπολιτική Κριτική: Η Θέση του Ρουβίκωνα για το Ισραήλ
Μέσα από αναρτήσεις στην επίσημη ιστοσελίδα του Ρουβίκωνα και μέσα ενημέρωσης όπως το , η αναρχική συλλογικότητα διατυπώνει μια σαφή γεωπολιτική και αντι-ιμπεριαλιστική θέση απέναντι στο κράτος του Ισραήλ.
Οι θέσεις αυτές δεν απευθύνονται σε μεμονωμένους πολίτες ή ταυτότητες, αλλά σε κρατικές δομές και διεθνείς πολιτικές συμμαχίες.
Βασικά σημεία της κριτικής:
Καταγγελία του ισραηλινού στρατού για εγκλήματα πολέμου, κατοχή και εθνοκάθαρση στον παλαιστινιακό λαό.
Άσκηση κριτικής στον τουρισμό πολυτελείας από Ισραηλινούς επισκέπτες, τον οποίο παρουσιάζει ως «εργαλείο γεωπολιτικής κανονικοποίησης».
Εναντίωση στη στρατηγική συνεργασία Ελλάδας–Ισραήλ, η οποία θεωρείται «συνενοχή» σε γεωπολιτικές καταπιέσεις και στρατιωτική επέκταση στη Μέση Ανατολή.
Παράλληλα, ο Ρουβίκωνας δηλώνει ότι δεν στρέφεται κατά των Εβραίων ως εθνοτική ή θρησκευτική ταυτότητα, αλλά εστιάζει στον κράτος του Ισραήλ ως πολιτική και στρατιωτική δύναμη. Σε κείμενά του, εκφράζει και αλληλεγγύη προς Εβραίους αντιρρησίες, που στέκονται απέναντι στην κατοχή της Παλαιστίνης.
Tα Όρια του Ακτιβισμού στον Δημόσιο Χώρο
Η Αθήνα, ως σύγχρονη μητρόπολη, διατηρεί τη μακρά της παράδοση ως τόπος δημόσιας έκφρασης, αντίστασης και πολιτικής συμμετοχής. Ωστόσο, όταν ο ακτιβισμός μεταμορφώνεται σε απόπειρα αποκλεισμού ή εκφοβισμού συγκεκριμένων ομάδων, διαρρηγνύεται η λεπτή ισορροπία μεταξύ δικαιώματος στην έκφραση και σεβασμού του άλλου.
Ο δημόσιος χώρος είναι κοινό κτήμα — όχι ιδιοκτησία ιδεολογιών. Οποιαδήποτε «περιφρούρηση» ή αυθαίρετη «επιτήρηση», ανεξαρτήτως πολιτικού προσήμου, πρέπει να αντιμετωπίζεται με θεσμική σοβαρότητα. Η πολιτική διαφωνία δεν μπορεί να μετατραπεί σε στοχοποίηση, ειδικά απέναντι σε τουρίστες, πολίτες ή επισκέπτες που φέρουν εθνοτικές ή θρησκευτικές ταυτότητες.
Η Δημοκρατία δεν φοβάται την πολιτική δράση — την ενισχύει. Όμως την περιορίζει όταν η δράση αγγίζει ή ξεπερνά τα όρια της νομιμότητας, της ανθρωπιάς και της συμβίωσης.
Αν ο ακτιβισμός θέλει να είναι αλληλέγγυος, πρέπει πρώτα να είναι δημοκρατικός και ανθρώπινος. Στον δημόσιο χώρο, η ελευθερία δεν είναι μόνο δικαίωμα έκφρασης αλλά και υποχρέωση σεβασμού.
Μείνετε μπροστά στις εξελίξεις — κάντε Like στο Facebook
Από το newsroom της Σοφία Παπανδρέου -Posted by Anexartitos.Ta.Neα
Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here
Δημοσίευση σχολίου
.Τα σχόλια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο.
. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
. Συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια και greeklish αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές και μόνον αυτούς.
. Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
. Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
. Περισσότερα στους όρους χρήσης.. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου