Όταν η εξοικονόμηση γίνεται ανάγκη και η καθημερινότητα πολυτέλεια...
της Πηνελόπη Μπουρινέζου
Από 1η Αυγούστου, η χαμηλή χρέωση για τις πρώτες 500 κιλοβατώρες — που κάλυπτε στοιχειωδώς ένα μικρό νοικοκυριό — μετατρέπεται σε προνόμιο για λίγους. Το νέο όριο των 200 κιλοβατωρών δεν είναι απλώς τεχνική ρύθμιση∙ είναι κοινωνική τομή που διαχωρίζει τους «ικανούς να πληρώσουν» από τους «υποχρεωμένους να στερηθούν».
Η νέα πραγματικότητα
Η χρέωση μετά τις 200 kWh εκτοξεύεται στα 0,17–0,18 €/kWh, ενώ αυξάνεται και το πάγιο.
Οι πολίτες καλούνται να αλλάξουν πρόγραμμα ή να πληρώσουν πολλαπλάσια ποσά, χωρίς να έχουν αλλάξει οι ανάγκες τους.
Οι «μπλε» τιμολογήσεις παρουσιάζονται ως λύση, αλλά συνοδεύονται από ψιλά γράμματα, ρήτρες και όρους που ευνοούν μόνο τους «καλούς πελάτες».
Πονηρή αδικία με φόντο την ακρίβεια
Σε μια εποχή που η φτώχεια, η ακρίβεια και η αβεβαιότητα έχουν γίνει καθημερινότητα, η ενεργειακή πολιτική φαίνεται να αγνοεί επιδεικτικά τις ανάγκες των μικρομεσαίων. Αντί για στήριξη, προσφέρεται ένα «μενού» επιλογών που θυμίζει περισσότερο οικονομικό λαβύρινθο παρά κοινωνική πρόνοια.
Η κυβέρνηση επιλέγει να μην παρέμβει, επικαλούμενη την «ελεύθερη αγορά». Όμως όταν η αγορά τιμολογεί το φως και τη δροσιά ως είδη πολυτελείας, η σιωπή γίνεται συνενοχή.
Η φωνή των νοικοκυριών
Οι καταναλωτές δεν ζητούν προνόμια. Ζητούν δίκαιη πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Ζητούν διαφάνεια, προστασία και σεβασμό. Όταν η εξοικονόμηση ενέργειας γίνεται αναγκαστική επιλογή επιβίωσης, τότε η πολιτεία οφείλει να απαντήσει: ποιον υπηρετεί η σταθερότητα των αριθμών;
Το ρεύμα ως ανάγκη, όχι ως πολυτέλεια
Στην καρδιά του καλοκαιριού και στον παγωμένο πυρήνα του χειμώνα, ένα φτωχό νοικοκυριό δεν ζητάει πολυτέλεια — ζητάει επιβίωση. Η χρήση ενός ανεμιστήρα, ενός θερμαντικού σώματος, ενός ψυγείου ή ενός φωτιστικού… όλα μαζί, χωρίς υπερβολές, αρκούν για να ξεπεραστεί το όριο των 500 κιλοβατωρών. Με τη νέα ρύθμιση, οι πιο ευάλωτοι αποκλείονται από τη χαμηλή χρέωση, ακόμα κι όταν απλώς προσπαθούν να μην παγώσουν ή να μη λιποθυμήσουν απ’ τη ζέστη.
Η εξίσωση είναι σκληρή: όσο πιο φτωχός είσαι, τόσο πιο ακριβά πληρώνεις το δικαίωμά σου στο φως, στη ζεστασιά και στην αξιοπρέπεια. Το κοινωνικό μέτρο μετατρέπεται σε μηχανισμό αποκλεισμού — και το αγαθό σε αριθμό, μακριά από τον άνθρωπο.
Το ρεύμα δεν είναι προϊόν. Είναι θεμελιώδης ανάγκη. Και η πολιτεία οφείλει να το αντιμετωπίζει ως τέτοια — όχι να το τιμολογεί σα να είναι προνόμιο για τους λίγους που... δεν ξεπερνούν τα 200 kWh.
Μείνετε μπροστά στις εξελίξεις — κάντε Like στο Facebook
Από το newsroom
της Πηνελόπη Μπουρινέζου
-Posted by Anexartitos.Ta.Neα
Αν θέλετε να μαθαίνετε παράλληλα όσα σημαντικά διαδραματίζονται στα ελληνικά και ξένα media κάντε like στην σελίδα στο Facebook πατώντας εδώ.click here
Δημοσίευση σχολίου
.Τα σχόλια υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο.
. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
. Συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια και greeklish αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές και μόνον αυτούς.
. Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
. Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
. Περισσότερα στους όρους χρήσης.. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου